Χρυσηίδα Δημουλίδου: «Κάποιοι ήρωες κάνουν τη ζωή μου κόλαση»

H Xρυσηίδα Δημουλίδου αποκαλύπτει,σε πρόσφατη συνέντευξή της, ποια είναι τα αγαπημένα της βιβλία και πως την επισκέπτεται η έμπνευση για να γράψει το επόμενο μυθιστόρημα της.

Πόσο αληθεύει άραγε ότι το 2009 το συμβόλαιο που υπέγραψε η Χρυσηίδα Δημουλίδου στις εκδόσεις «Ψυχογιός», χαρακτηρίστηκε ως «η πιο ακριβοπληρωμένη μεταγραφή στο χώρο του βιβλίου»; Τι απαντά η ίδια;

«Φυσικά και είναι, με την διαφορά ότι εγώ είμαι εκείνη που πλήρωσε αυτή τη μεταγραφή. Μου στοίχισε 9 χρόνια δικαστηρίων, με ατέλειωτη αγωνία, στενοχώρια και αφόρητη πίεση, καθότι δεχόμουν σωρηδόν αγωγές και μηνύσεις από τον προηγούμενο εκδοτικό οίκο, τον οποίο και είχα ενημερώσει εγκαίρως και είχα εξηγήσει και τους λόγους. Επομένως αυτή η μεταγραφή, πράγματι είναι η ακριβότερη στα ελληνικά τουλάχιστον εκδοτικά χρονικά και την πλήρωσα εγώ από την τσέπη μου. Βγήκε τότε μια ανόητη δημοσιογράφοε και έγραφε πως πέρασα τον εκδοτικό χώρο για ποδόσφαιρο κάνοντας μεταγραφές πpoς οικονομικό μου όφελος, παρουσιάζοντάς με ως κυνική αριβίστρια που πέρα από το κέρδος δεν την απασχολεί τίποτε άλλο. Οι δημοσιογράφοι πριν κρίνουν και κατακρίνουν κάποιον, να κάνουν πρώτα μια έρευνα και να μη γράφουν ότι ακούνε ή τους κατέβει στο κεφάλι. Στις εκδόσεις «Ψυχογιός» που εκδίδονται πλέον τα βιβλία μου, νιώθω επιτέλους την ασφάλεια και την εμπιστοσύνη ότι παραδίδω τα έργα μου σε ανθρώπους που σέβονται και εμένα και τα πνευματικά μου δικαιώματα».

-Είστε από μικρό παιδί στο στίβο της ζωής.

«Δουλεύω από παιδάκι, από τότε που ήμουν μαθήτρια στο Δημοτικό, βοηθούσα τον πατέρα μου στην δουλειά του και είχα καθήκοντα στο σπίτι. Και μετά, από τα 18, είχα μια επαγγελματική πορεία 25 ετών ως ιπτομένη στην Ολυμπιακή Αεροπορία από όπου έφυγα με αναπηρική σύνταξη, λόγω σπονδυλόδεσης στον αυχένα, με δικό μου μόσχευμα και κρίθηκα ανίκανη για πτήσεις».

-Πότε ανακαλύψατε ότι γεννηθήκατε με το χάρισμα της συγγραφής;

«Από παιδάκι, δεν δυσκολευόμουν να πλάσω μια ιστορία και παρότι έχω μια ελαφριά δυσλεξία, ήμουν καλή στις σχολικές εκθέσεις. Το πρώτο μου βιβλίο ξεκίνησε μετά από ένα άσχημο συμβάν που με έκλεισε στον εαυιό μου, έτσι ως έξοδο διαψυγής άρχισα να γράφω μια ιστορία. Την έγραψα και την έβαλα σ’ ένα συρτάρι. Ένα χρόνο αργότερα, γνωρίστηκα τυχαία με κάποιον Σερραίο εκδότη στην Αθήνα, που εξέδιδε βιβλία πανεπιστημιακού περιεχομένου. Κάποιος κοιvός μας φίλος του είπε ότι είχα γράψει κάτι, ζήτησε να το διαβάσει και μετά μου είπε πως πρέπει να εκδοθεί. Έτσι ξεκίνησαν όλα. Αν δεν ήταν ο Βασίλης Χατζηιακώβου, ακόμη θα βρισκόταν στο συρτάρι, του το χρωστώ αυτό και το γνωρίζει».

-Πώς σας επισκέπτεται η έμπνευση; Ποιο είναι το ερέθισμα κάθε φορά, το οποίο θα σας οδηγήσει να γράψετε το επόμενο μυθιστόρημα;

«Η έμπνευση μπορεί να προκληθεί από μια εικόνα, μια λέξη, ένα συναίσθημα, ένα γεγονός που είναι ικανά να πυροδοτήσουν την όποια συγγραφική μου ικανότητα ώστε να ξεκινήσω μια ιστορία. Δεν δυσκολεύομαι πάνω σ’ αυτόν τον τομέα, δεν ανήκω στην κατηγορία των συγγραφέων που σχίζουν, πετούν κείμενά τους, τα ξαναγράφουν ή σκέπτονται με τις ώρες. Σπάνια «κολλάω» και συνήθως συμβαίνει μόνο στα αστυνομικά μου, που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής».

-Σας βασανίζουν οι ήρωες σας; Αλλάζουν δρόμο στην πορεία τους στο εκάστοτε βιβλίο;

«Κάποιοι κάνουν την ζωή μου κόλαση. Αλλα θέλω να γράψω εγώ, άλλα αποφασίζουν εκείνοι. Γενικά οι ήρωές μου κάνουν το κουμάντο, όσο εξωπραγματικό κι αν ακούγεται. Εγώ είμαι ένας αφηγητής, που επεμβαίνει, μόνο όταν τα πράγματα οδηγούνται σε δρόμο που δεν υπάρχει δικαίωση. Βασική αρχή σε κάθε μου βιβλίο είναι να υπάρχουν ηθικά συμπεράσματα και δικαίωση, έτσι ώστε ο αναγνώστης και να διδάσκεται κάποια πράγματα και να αυτοδικαιώνεται μέσα από τους ήρωες».

-Ποιο είναι το συναίσθημα ενός συγγραφέα που πουλά χιλιάδες αντίτυπα, έχει μόνο best seller και οι αναγνώστες του τον λατρεύουν;

«Στην αρχή της συγγραφικής μου πορείας, είχε ενδιαφέρον μια ικανοποίηση, ήταν στόχος. Τώρα πια όλα αυτά έχουν καταλαγιάσει μέσα μου, γράφω για μένα, για την ψυχή μου και μετά για τους άλλους. Tις ιστορίες μου τις ζω με πάθος όμως μόλις εκδοθούν, βάζω το βιβλίο δίπλα στα άλλα και όλα τελειώνουν εκεί. Αυτά τα «τρελά», ότι είμαι συγγραφέας των best seller κ.λπ., είναι για τους νέους συγγραφείς ή εκείνους που δεν μπορούν να πετύχουν ένα ικανοποιητικό αριθμό πωλήσεων, όχι για μένα. Μια βόλτα στην θάλασσα, μια καλή κουβέντα με ένα φίλο και να γελάω πολύ, μου δίνουν περισσότερη ικανοποίηση», είπε στο Λοιπόν η Χρυσηίδα Δημουλίδου.