Τόνια Σωτηροπούλου: «Τίποτα δεν ήταν στρωμένο για μένα ως σήμερα»

Η ηθοποιός μίλησε για το ρόλο της, για τα κοινά που έχει με την ηρωίδα της, ενώ αναφέρθηκε και στη διαδρομή της.

Ξεκινώ με το ρόλο της Αντιγόνης, της ωραίας μυστηριώδους γυναίκας που διεισδύει στη ζωή των πρωταγωνιστών. Μίλησέ μου για το ρόλο σου στη σειρά τα «Τα καλύτερα μας χρόνια»;

«Η Αντιγόνη είναι μια εντελώς αντισυμβατική, για τα μέτρα της εποχής, γυναίκα. Είναι μια νεαρή μητέρα που δεν έχει παντρευτεί. Η κοινωνική κατακραυγή για ένα τέτοιο γεγονός εκείνα τα εκείνα τα χρόνια ήταν κάτι περισσότερο από σύνηθες. Δουλεύει ως νοσηλεύτρια και κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για το παιδί της. Είναι μια πολύ δυναμική γυναίκα, η οποία έχει όραμα. Στην πορεία, ενώ παρεξηγείται από τον περίγυρο της, όταν μαθαίνουν πως από τον μικρό λείπει η πατρική φιγούρα, αποκτά πολύ καλές σχέσεις με τη Μαίρη (Κατερίνα Παπουτσάκη)».

Πώς αισθάνεσαι που συμμετέχει σε μια ελληνική σειρά, έπειτα από αρκετά χρόνια;

«Χαίρομαι που δουλεύω στην ΕΡΤ, γιατί τα περισσότερα προγράμματα της μου αρέσουν. Αισθάνθηκα ότι μπορώ να υπάρξω μέσα σε αυτόν το ρόλο. Είναι μεγάλη μου τιμή που δουλεύω με ηθοποιούς που θαυμάζω πολύ. Έχουμε εξαιρετικό κλίμα στα γυρίσματα. Μου αρέσει που η σκηνοθέτις μου είναι γυναίκα και η όλη προσπάθεια γίνεται από μια εταιρία παραγωγής η οποία έχει κάνει πολύ ωραία πρότζεκτ. Είναι μεγάλη μου χαρά που αυτόν το χειμώνα θα είμαι στην Αθήνα και θα δουλέψω σε μια σειρά που νομίζω ότι θα αγαπήσει πολύ ο κόσμος, γιατί θα ξυπνήσει αναμνήσεις και μια γλυκιά νοσταλγία».

Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σου μοιάζει με της ηρωίδας που υποδύεσαι και τι θαυμάζει σε κείνη;

«Ενα από τα πανομοιότυπα στοιχεία που έχουμε είναι ότι και οι δύο αποτελούμε τη λεγόμενη «ήρεμη δύναμη». Και εγώ φιλτράρω τα πράγματα και σε οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση κρατώ την ψυχραιμία μου. Θαυμάζω σε εκείνη το θάρρος και το κουράγιο να μεγαλώσει μόνη της ένα παιδί. Εύχομαι να μη μου συμβεί. Δείχνει τεράστιο σθένος».

Η πορεία σου είναι γεμάτη με συμμέτοχεςσε πολύ σημαντικές διεθνείς παραγωγές. Από το Skyfall» και το «Berberian Sound Studio» έως το «Hercules» και πολλές ακόμη ταινίες. Τι έχεις κρατήσει εσύ απ' αυτήν τη διαδρομή;

«Κάθε ταινία είναι ξεχωριστή. Θα συνεχίσω να κάνω σινεμά στο εξωτερικό. Ο μεγαλύτερος στόχος της ζωής μου είναι να κάνω project με ανθρώπους που θαυμάζω σε άλλες γλώσσες. Πάνω από την οποιαδήποτε εμφάνιση, διάθεση, backround, τύχη, αυτό που χρειάζεται είναι επιμονή, υπομονή και πάρα πολύ σκληρή δουλειά. Τίποτα δεν ήταν στρωμένο για μένα ως σήμερα και δεν είναι παράπονο αυτό αλλά πραγματικότητα. Έχω μάθει όταν μου λένε «όχι» να πηγαίνω παρακάτω και να λέω «Οκ. Δεν πειράζει. Στο επόμενο».

Έζησες στο Βερολίνο αλλά και στο Λονδίνο για καιρό. Ήταν δύσκολα ή εύκολα;

«Είμαι άνθρωπος που μπορείς να με φυτέψεις οπουδήποτε. θα μάθω το περιβάλλον και θα επιβιώσω. Το Λονδίνο μου αρέσει πάρα πολύ. Το αγαπώ υπερβολικά. Το Βερολίνο έχει ομορφιά. Δεν ήταν ο τόπος που μου ταίριαζε, όμως. Γενικότερα, όσο εύκολα και δύσκολα είναι τα πράγματα εδώ, το ίδιο συμβαίνει και σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Απλώς μαθαίνεις να προσαρμόζεσαι, να είσαι ευέλικτος. Έχει σίγουρα ομορφιά ότι γνωρίζεις ανθρώπους από πάρα πολλά μέρη του κόσμου», είπε στο 7 Μέρες TV.