Μυρτώ Αλικάκη: «Έχω υπάρξει αδύναμη και απροστάτευτη»!

Η Μυρτώ Αλικάκη συνδυάζει την στόφα μίας σπουδαίας ηθοποιού με την κανονικότητα ενός κοινού θνητού. Η καλλιτέxvnς, η οποία έγινε γνωστή από την μία ημέρα στην άλλη, υποδυόμενη την θρυλική «Αναστασία», μιλάει για την περιοδεία της στο πλευρό του Γιάννη Μπέζου και του Αιμίλιου Χειλάκη, την μαγειρική και τον εγκλεισμό.

Κυρία Αλικάκη, ας ξεκινήσουμε από το σήμερα. Πού σας πετυχαίνουμε;

Αυτές τις μέρες βρισκόμαστε στην Πάτρα για την περιοδεία της παράστασής «Οθέλλος» του Σαίξπηρ και θα ακολουθήσουν πολλά μέρη της Ελλάδας.

Τι αισθανθήκατε την ημέρα της πρεμιέρας, γιατί φαντάζομαι είχε περάσει μεγάλο διάστημα αποχής από το σανίδι, λόγω της πανδημίας.

Αισθανόμουν μεγάλη προσμονή και χαρά. Είναι δύο τα κομμάτια. Το ένα είναι ότι συμμετέχω σε μία παράσταση που μου αρέσει πάρα πολύ το αποτέλεσμα. Μου αρέσει το έργο, ο ρόλος μου, η συνεργασία κι αυτό με κάνει να νιώθω πάρα πολύ τυχερή και ασφαλής. Από την άλλη, έχουμε να κάνουμε και με μία ειδική περίπτωση, καθώς βρισκόμασταν όλοι κλεισμένοι στα σπίτια μας και αυτό είναι κάτι που το ένιωθες και στο κοινό. Ήταν μία πολύ συγκινητική συνάντηση ανάμεσα στον θίασο και το κοινό.

Πώς είναι η συνεργασία σας με τον Γιάννη Μπέζο και τον Αιμίλιο Χειλάκη;

Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι ήταν ανάμεσα στις δύο - τρεις καλύτερες συνεργασίες που είχα ποτέ στη ζωή μου. Είναι δύο καταπληκτικοί άνθρωποι, πάρα πολύ υποστηρικτικοί και φροντιστικοί για όλο το θίασο, με απίστευτο χιούμορ, ψυχική υγεία, ευθύτητα. Η συνεργασία μου μαζί τους είναι ευλογία.

Θα μπορούσε ο «Οθέλλος» του Σαίξπηρ να είναι ένας προπομπός για τη χειραφέτηση της γυναίκας;

Ναι, είναι ένα από τα πολύ βασικά ζητήματα του έργου. Ξέρετε, έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι μέσα στο έργο έχω έναν μονόλογο όπου μιλάω ακριβώς για την ανάγκη της γυναίκας για ισότητα και για το δικαίωμά της στην απόλαυση. Πολύς κόσμος λοιπόν, νομίζει ότι είναι μία διασκευασμένη προσθήκη, ενώ είναι το ατόφιο κείμενο του Σαίξπηρ. Αυτή η ιστορία των δύο φύλων είναι κάτι που συμβαίνει εδώ και αιώνες. Πάρα πολλά χρόνια οι γυναίκες φωνάζουν και προσπαθούν να υπάρξουν ελεύθερες και με ίσα δικαιώματα. Ωστόσο, αυτό δεν έχει καθιερωθεί στον βαθμό που θα έπρεπε.

Συμφωνείτε ότι η παράσταση προσεγγίζει ένα θέμα το οποίο στις ημέρες μας δυστυχώς βλέπουμε να σημειώνει αύξηση; Αναφέρομαι στην ενδοοικογενειακή βία. Οι θεατές το σχολιάζουν αυτό;

Στον «Οθέλλο» υπάρχει μία κουβέντα που λέει ο «Ιάγος» «Πνίξτην στο κρεβάτι της». Πολλές φορές σε εκείνη την σκηνή ακούς από το κοινό ένα επιφώνημα αντίδρασης. Κοιτάξτε, επίσημα στατιστικά στοιχεία δεν έχω για να σας πω εάν όντως υπάρχει αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας. Είμαι σίγουρη ότι ο κορονοϊός κι ο εγκλεισμός έχουν αυξήσει τα επεισόδια. Παρόλα αυτά, δεν μπορώ να γνωρίζω εάν υπάρχει πραγματική αύξηση. Αυτό που υπάρχει σίγουρα είναι η προβολή αυτών των γεγονότων. Αυτή τη στιγμή προσδίδεται σε όλα αυτά τα φοβερά εγκλήματα, τα οποία ακούγονται το τελευταίο καιρό, ένα άλλο πρόσημο, επειδή ακριβώς βρίσκονται στην επικαιρότητα και πολύ πιθανόν καλώς συμβαίνει αυτό και προβάλλονται. Ωστόσο, δεν μπορώ να πω ότι επειδή προβάλλεται τώρα αυτό το φαινόμενο, είναι και πιο έντονο. Ίσως είναι πιο έντονη η ανάγκη να προβληθούν, ώστε να πάψουν όλα αυτά να υπάρχουν.

Εκπέμπετε έναν δυναμισμό και μία αυτονομία. Υπήρξαν στιγμές που αισθανθήκατε αδύναμη ή απροστάτευτη;

Έχουν υπάρξει αυτές οι στιγμές και δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον άνθρωπο να μην έχει αισθανθεί έτσι σε κάποια φάση της ζωής του. Θεωρώ, όμως, ότι αυτή είναι η διαδικασία της ζωής. Το ζήτημα είναι να βγεις από αυτό και να επιβιώσεις και κάθε φορά να νιώθεις πιο δυνατός και πιο άξιος.

Από πού αντλείτε δύναμη σε τέτοιες στιγμές της ζωής σας;

Τα παιδιά μου είναι μία τεράστια πηγή έμπνευσης, δύναμης και υπομονής. Νιώθω, όμως ότι δυνατός είναι ένας άνθρωπος όταν έχει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του. Για να συμβεί αυτό, πρέπει κάποιος να του έχει αφήσει χώρο, μεγαλώνοντας να αναπτύξει της δεξιότητές του και να δοκιμαστεί σε δυσκολίες. Σημαντικό είναι να αντιληφθούμε ότι η ζωή έχει τα καλά της και τα κακά της, τις δυσκολίες της και τις χαρές της.

Πώς ήταν το διάστημα του εγκλεισμού για εσάς;

Το διάστημα αυτό είχε πολλές στιγμές ξεκούρασης, η οποία μου είχε λείψει, και ελεύθερου χρόνου, ο οποίος επίσης μου είχε λείψει. Είχα τη δυνατότητα να κάνω πράγματα που είχα στερηθεί. Κάποια στιγμή, βέβαια τα πράγματα έγιναν πιο πιεστικά με την απαγόρευση της κυκλοφορίας. Ωστόσο, από ένα σημείο και μετά ξεκίνησαν τα γυρίσματα για τον «Σιωπηλό Δρόμο», είχα μέσω διαδικτύου τα μαθήματα που παραδίδω στην δραματική σχολή. Από τέλος Ιανουαρίου είχα να κάνω πράγματα.

Η ακουστική παράσταση «Το Κουνούπι», με τον Νίκο Ψαρρά, ήταν να γίνει ή αποτελούσε ένα πείραμα, λόγω της καραντίνας;

Ήταν μία ιδέα της εταιρίας ΑΕΙΡΗΤΗ, οπότε δεν ξέρω πόσο καιρό πριν την είχαν σχεδιάσει. Για εμένα ήταν μία πρόταση πάρα πολύ ενδιαφέρουσα και γοητευτική. Είναι πολύ ενδιαφέρον πρότζεκτ να προσπαθείς μόνο με την φωνή σου να μεταφέρεις έναν ολόκληρο κόσμο. Πρέπει να λειτουργήσεις με έναν διαφορετικό τρόπο και ήταν κάτι που το απόλαυσα πάρα πολύ. Έπαιξε ρόλο και η συνεργασία, γιατί ήταν με ανθρώπους που έχω ξανά δουλέψει και εκτιμώ πολύ, την Ζέτη Φίτσιου, τον Ανδρέα Φλουράκη.

Ήταν έτοιμο το ελληνικό κοινό για μία ακουστική παράσταση;

Το κοινό το είχε πολύ μεγάλη ανάγκη, αν κρίνω από την απήχησή του. Είχε απίστευτες συμμετοχές.

Σε παλαιότερη συνέντευξή σας αναφέρατε ότι είχατε επιλέξει κατά καιρούς να μην συνεργαστείτε με συγκεκριμένα ονόματα, γιατί δεν θέλατε να «αρρωστήσετε».

Δεν νομίζω ότι επιτρέπω με τον τρόπο μου σε κανέναν να μου συμπεριφερθεί άσχημα και τώρα πια μπορώ να αντιμετωπίσω οτιδήποτε. Παρόλα αυτά, μπορεί να είσαι παρών σε παραβατικές συμπεριφορές που συμβαίνουν σε κάποιον άλλον. Αυτό είναι εξίσου οδυνηρό και μου έχει συμβεί.

Αυτό το «ξεκαθάρισμα» ανθρώπων σας έκανε να εκτιμήσετε ακόμα περισσότερο ορισμένους συναδέλφους σας;

Σίγουρα. Ωστόσο, το ποιοι άνθρωποι συμπεριφέρονται άσχημα είναι γνωστό μεταξύ μας. Πάντα τους ξέραμε μεταξύ μας. Ποιοι είναι εντάξει ξέρουμε, ποιοι είναι κακοπληρωτές, ποιοι καλοπληρωτές όλα τα ξέρουμε. Είναι πολύ μικρός τόπος η Ελλάδα κι όλα αυτά είναι γνωστά. Οπότε κάθε φορά που πας κάπου, ξέρεις πού πας .Τώρα το ποια θα είναι η προσωπική σου σχέση είναι άλλο θέμα. Μπορεί με έναν δύσκολο και δυσάρεστο άνθρωπο, εσύ να τα πας μία χαρά ή το αντίθετο, με έναν άνθρωπο που έχει γενικώς μία καλή φήμη, να μην τα πηγαίνεις καλά. Όλα μπορεί να συμβούν. Σίγουρα, όμως εκτιμώ πάρα πολύ τους ανθρώπους που δεν πετάνε στα μούτρα κανενός το άγχος και την αγωνία τους που αναλαμβάνουν την ευθύνη της ζωής τους, των πράξεών τους, θέλω να πιστεύω ότι ανήκω κι εγώ σε αυτούς.

Τον τελευταίο χρόνο μας δείξατε ένα ακόμη σας ταλέντο, αυτό της μαγειρικής. Σκέφτεστε να ασχοληθείτε παραπάνω με αυτό, ανοίγοντας, για παράδειγμα, ένα κανάλι στο YouTube;

Η μαγειρική είναι κάτι που κάνω από πάρα πολύ μικρή εξ ανάγκης. Τα τελευταία δύο χρόνια, που απέκτησα social media, έχω ξεκινήσει να αναρτώ σχετικό υλικό. Όμως δεν είναι κάτι καινούργιο για εμένα αυτό, όλη μου την ζωή μαγειρεύω. Στην καραντίνα είχα περισσότερο ελεύθερο χρόνο, οπότε πειραματίστηκα. Η μαγειρική είναι πάρα πολύ δημιουργική, μου αρέσει να ανοίγω το ψυγείο και να μαγειρεύω με ό,τι υλικά έχω. Τώρα όσον αφορά στο YouTube, δεν έχω τον χρόνο να το κάνω.

Κυρία Αλικάκη, ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια;

Την επόμενη σεζόν θα βρίσκομαι στο θέατρο Αθηνά. θα ανεβάσουμε τον «Θεό της Σφαγής», σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου, με τον Κωνσταντίνο Κάππα, τον Δημήτρη Αλεξανδρή και την Ευσταθία Τσαπαρέλη. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα ανέβει τον ερχόμενο Οκτώβρη.

Πηγή: Εγώ