Γιώργος Πυρπασόπουλος: «Ηταν πολύ σοκαριστικά αυτά που έγιναν, πολύ σκληρές περιπτώσεις»

Το βραβευμένο έργο του Γιάννη Τσίρου μιλάει, εκτός από τον ρατσισμό, για τις ανισότητες και την εξουσία, και κυρίως για τον σεξισμό απέναντι στις γυναίκες και που μπορεί να οδηγήσει αυτό.

«Καταλήγει με τρεις άνδρες όπου ο καθένας έχει ένα μερίδιο ευθύνης στον θάνατο μιας γυναίκας. Κάτι που το βρίσκω εξαιρετικά επίκαιρο με τις γυναικοκτονίες που συμβαίνουν στις μέρες μας. Υπάρχει στην κοινωνία βαθιά ριζωμένη η πεποίθηση ότι οι γυναίκες έχουν ένα ρόλο και δεν μπορούν να κάνουν άλλα πράγματα. Για κάποιους είναι υποκείμενες στους άνδρες σαν να τους ανήκουν. Υπάρχει μια πατριαρχική αντίληψη, η οποία είναι κατάλοιπο άλλων εποχών», θεωρεί ο Γιώργος Πυρπασόπουλος. Και βέβαια, τα εγκλήματα κατά των γυναικών δεν περιορίζονται στις γυναικοκτονίες.

Στο ελληνικό #ΜεΤοο το θέατρο είχε τον πρωταγωνιστικό, με αρνητικό πρόσημο, ρόλο. «Ηταν πολύ σοκαριστικά αυτά που έγιναν, πολύ σκληρές περιπτώσεις. Είχα ακούσει για τις συμπεριφορές κάποιων ανθρώπων και κυκλοφορούσαν φήμες, αλλά οι φήμες είναι φήμες. Είχα ακούσει για συμπεριφορές, όχι για γεγονότα. Αλλά ήταν καλό αυτό που συνέβη, ξεκαθάρισε το τοπίο και μπήκε ένα φρένο στους υποψήφιους κακοποιητές», επισημαίνει στο Gala.

Ο ρόλος που υποδύεται ο Γιώργος Πυρπασόπουλος στα «Αξύριστα πηγούνια» είναι ενός τύπου που εργάζεται στο νεκροτομείο ενός νοσοκομείου, είναι παντρεμένος και κάνει μια δεύτερη ζωή. «Θεωρεί πως μια κοπέλα που δουλεύει τη νύχτα σε μπαρ μπορεί να εκπληρώνει κάθε επιθυμία του. Μαθαίνοντας τον ρόλο προσπαθώ να δω τον χαρακτήρα αυτού ανθρώπου, το δράμα του, το θέμα που έχει με την εξουσία. Δεν δείχνει το πραγματικό πρόσωπο στη ζωή του και προσπαθεί ω δείξει αλλού. Εχει μια ανάγκη επιβεβαίωσης και αναγνώρισης που δεν παίρνει από πουθενά. Και αυτό τον κάνει επικίνδυνο», εξηγεί ο πρωταγωνιστής.

Η ενδεχόμενη επιτυχία του ρόλου του με κάνει να αναρωτηθώ: όταν οι ηθοποιοί χρειάζεται να υποδυθούν τον ίδιο χαρακτήρα για πάνω από μια σεζόν, πλήττουν; «Το έχω κάνει μόνο μια φορά με τον "Πουπουλένιο". Αυτό εξιτάρει έναν ηθοποιό στο να επαναλάβει έναν ρόλο, πέρα από την εισπρακτική επιτυχία παράστασης, είναι το στοίχημα που βάζει καθημερινά να βελτιώσει υποκριτικά κάποιες αποχρώσεις, κάποιες λεπτομέρειες, κάποιους στόχους ερμηνευτικούς ή τεχνικούς. Μερικοί συνάδελφοι ανακαλύπτουν πράγματα για τον χαρακτήρα ή το έργο. Εμένα η επανάληψη του ρόλου έστω για μια χρονιά μερικές φορές μου φαινόταν βουνό», απαντά ο ίδιος.

Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος βρίσκεται στο σανίδι από την έκτη τάξη του δημοτικού σχολείου. Ομως, «είναι και άλλα πράγματα η ζωή πέρα από τη δουλειά. Θέλω πλέον να έχω μια ισορροπία ανάμεσα τους. Επειδή δούλευα από πολύ μικρός, κάποια στιγμή έφτασα να έχω μόνο αυτό. Και όταν κάτι δεν πήγαινε καλά ήμουν στα πατώματα. Και λέω στον εαυτό μου: "Δεν γίνεται, υπάρξει ζωή και μετά το θέατρο". Θέλω να πάω ένα ταξίδι το Σαββατοκύριακο. Θέλω να βγω με τους δικούς μου τα Χριστούγεννα. Ή να πάω μια εκδρομή το Πάσχα. Να δω φίλους μου που δεν είναι ηθοποιοί. Το θέατρο, όμως, θέλει αφοσίωση».

Κάπως έτσι ξεκίνησε το πάθος του για την αναρρίχηση και την ορειβασία. «Ως αναζήτηση μιας διεξόδου πιο ισορροπημένης και υγιεινής από το clubbing. Γιατί την περίοδο που δούλευα έβγαινα πολύ - ξενύχτια, καταχρήσεις... Αναζήτησα μια ανάμνηση που είχα από παιδί, γιατί την αναρρίχηση την είχα ξεκινήσει από μικρός. Με έφερε πιο κοντά στη φύση και ξαφνικά ξανάνιωσα».