Βικτόρια Χίσλοπ: «Κάθε φορά που φτάνω στην Κρήτη, νιώθω τυχερή»

Θυμάστε πώς νιώσατε την πρώτη φορά που ήρθατε στην Ελλάδα;

Ήμουν 17 ετών και θυμάμαι πεντακάθαρα τα πάντα, σαν να αποτύπωσα όσα είδα και έζησα με φωτογραφική μνήμη. Ήταν ένα αστείο ταξίδι. Προσγειωθήκαμε με τη μητέρα και την αδελφή μου στο αεροδρόμιο, που τότε ήταν στο Ελληνικό, μπήκαμε σε ένα λεωφορείο και κατά τις 4 τα ξημερώματα φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Μία ώρα μετά, ξυπνήσαμε από έναν απίστευτο θόρυβο, μου φάνηκε ότι ήρθε το τέλος του κόσμου. Κοιτάζοντας από το παράθυρο, διαπιστώσαμε πως βρισκόμασταν κυριολεκτικά στο τέλος του αεροδιαδρόμου. Δεν το ξέραμε όταν κλείσαμε το ξενοδοχείο, το οποίο ήταν πολύ φτηνό. Μιλάμε για τα ‘70s - είχαμε δει μια μπροσούρα που έλεγε Αθήνα - Πάρος, κι έτσι οργανώσαμε τις διακοπές μας. Πηγαίναμε με λεωφορείο στην Αθήνα, επιστρέφαμε στη Γλυφάδα και κολυμπούσαμε γνωρίζοντας ότι μέσα στη νύχτα θα ακούγαμε αεροπλάνα να προσγειώνονται.

Περάσαμε όμως υπέροχα. Ήταν σαν να κάναμε δύο διαφορετικά είδη διακοπών σε ένα ταξίδι. Στο κομμάτι της Αθήνας ήμαστε συνεχώς χαμένες. Δεν είχαμε ταξιδιωτική εμπειρία και δεν θυμάμαι να υπήρχαν πινακίδες στα αγγλικά τότε. Επίσης, δεν υπήρχε μετρό και ψάχναμε διαρκώς τα λεωφορεία. Ήταν πολύ περιπετειώδες όλο αυτό. Περπατούσαμε πολύ και ένιωθα πως δεν είχα ξαναζεσταθεί τόσο στη ζωή μου. Επισκεφθήκαμε όλα τα μεγάλα μουσεία και, φυσικά, την Ακρόπολη και την Πλάκα. Θυμάμαι πως είχα μια αίσθηση χάους και μου άρεσε πολύ. Η Αθήνα είναι το ακριβώς αντίθετο της Νέας Υόρκης, οι δρόμοι της οποίας είναι σαν χάρτες. Εδώ δεν ξέρεις πού θα σε βγάλουν. Ωστόσο με μάγεψαν η ζέστη, τα χάος και ο θόρυβος. Επιπλέον, καθώς στην Αγγλία του '7Ο τα γεύματα ήταν πολύ απλά και συγκεκριμένα, το ελληνικό φαγητό μας έκανε τεράστια εντύπωση με τις πολύ περισσότερες γεύσεις, τα αρωματικά και τα μπαχαρικά του. Το πρώτο που έφαγα ήταν κεφτεδάκια και είχα ξετρελάθηκα.

Στη συνέχεια πήγατε στην Πάρο;

Ναι, πήγαμε με πλοίο και μείναμε στην Παροικία. Εκεί ξεκίνησε μια νέα υπέροχη εμπειρία που μου άνοιξε τα μάτια και με ενθουσίασε. Μπορώ ακόμη να θυμηθώ πώς με έκαναν να αισθανθώ οι πρώτες μου εντυπώσεις. Δεν είχα ξαναδεί τόσο μπλε θάλασσα - στην Αγγλία η θάλασσα είναι γκρι. Δεν φανταζόμουν καν πως υπήρχαν χρώματα σαν αυτά του Αιγαίου. Ξέρω πως τώρα δεν είναι σωστό να μαζεύουμε κοχύλια, αλλά στο σπίτι μου έχω ακόμη σε ένα κουτάκι μικρά λευκά κοχύλια από εκείνο το πρώτο μου ταξίδι στην Πάρο. Ακόμα, είδα και έφαγα για πρώτη φορά καρπούζι και με ξάφνιασε το έντονο χρώμα του-τότε δεν εισαγόταν στην Αγγλία, μόνο ένα είδος πεπονιού. Έφαγα επίσης λευκή φέτα. Εντέλει αυτό ήταν, μπλε, λευκό, ροζ, όλα πολύ έντονα.

Βρίσκετε ακόμη το μπλε του Αιγαίου, το καρπούζι, τη φέτα, τις γεύσεις και τα χρώματα εντυπωσιακά;

Οπωσδήποτε! Αυτό δεν άλλαξε. Κάθε φορά που φτάνω στην Κρήτη, νιώθω τυχερή.

Πώς ανακαλύψατε την υπόλοιπη Ελλάδα;

Λίγο - λίγο γιατί μετά ερχόμουν συνεχώς στην Ελλάδα. Την επόμενη χρονιά, η μητέρα μου μου δώρισε για τα 18α γενέθλια μου ένα εισιτήριο τρένου για το γύρο της Ευρώπης. Έκανα το ταξίδι με έναν καλό μου φίλο, ήρθαμε στην Ελλάδα από την Ιταλία και περάσαμε το μεγαλύτερο διάστημα εδώ. Είχαμε ελάχιστα χρήματα, οπότε κοιμόμασταν σε παραλίες και τρώγαμε ψωμί, ντομάτες και από μισό καρπούζι επειδή ήταν φτηνά. Πήγαμε σε διάφορα νησιά και μετά βρεθήκαμε στη Θεσσαλονίκη. Μπήκαμε σε τρένο, αφήσαμε τις αποσκευές μας στον αποθηκευτικό χώρο και κοιμηθήκαμε στο διάδρομο γιατί δεν υπήρχαν θέσεις. Μέσα στη νύχτα το τρένο χωρίστηκε. Εμείς βρεθήκαμε στη Βενετία και οι αποσκευές μας κάπου αλλού. Είχαμε μόνο τα διαβατήρια μας και φτάσαμε -στο Λονδίνο με ένα μικρό σακίδιο αλλά τρισευτυχισμένοι. Τον επόμενο χρόνο που σπούδαζα στο πανεπιστήμιο, μαζευτήκαμε μια παρέα δώδεκα ατόμων και κάναμε το γύρο της Πελοποννήσου. Μάλιστα οι συμφοιτητές μας που επέλεξαν κλασικές σπουδές μας πήγαν σε όλους τους αρχαιολογικούς χώρους. Η Κρήτη ήρθε πολύ αργότερα στη ζωή μου. Πήγα για πρώτη φορά με το τότε αγόρι μου και οτη συνέχεια σύζυγο μου. Ερχόμασταν κάθε χρόνο στην Ελλάδα ως ζευγάρι, μετά με το πρώτο μας παιδί και αργότερα με τα δύο παιδιά μας. Τα παιδιά μου έρχονται επίσης κάθε χρόνο στην Ελλάδα από τότε που γεννήθηκαν.

Τα παιδιά σας αγαπούν την Ελλάδα όσο εσείς;

Ναι, και τα δύο! Καμιά φορά, μάλιστα, κουβεντιάζουμε στα ελληνικά. Ο Ουίλιαμ, η βάση του οποίου είναι στο Λονδίνο -είναι ηθοποιός και κωμικός-, κάθε καλοκαίρι πηγαίνει στην Κρήτη. Η Έμιλι ζει στην Κολομβία, έχει βαθιά σύνδεση με τη λατινοαμερικανική κουλτούρα χωρίς να υπάρχει κάποια ρίζα ή πρότερη σύνδεση.

Πηγή:Hello