Αμαλία Αρσένη: «Η αναγνώριση σήμερα ισούται με τα likes»

Με τις λαμπρές θεατρικές σπουδές στην Αμερική και τη Βρετανία, ανεβαίνει φέτος στη σκηνή ερμηνεύοντας έναν από τους πιο ιδιαίτερους ρόλους της καριέρας της.

Στο θέατρο «Σταθμός» υποδύεται την Ορνέλα, στο αυτοβιογραφικό έργο «Η χώρα που ποτέ δεν πεθαίνεις» της Ορνέλα Βόρησι, σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολάρι, ο οποίος καταπιάνεται ξανά με την αλβανική δραματουργία.

«Ο ρόλος αυτός είναι ένα προσωπικό μου στοίχημα, γιατί δεν ενσαρκώνω κάποιον χαρακτήρα της μυθοπλασίας, αλλά ένα υπαρκτό πρόσωπο, τη συγγραφέα του έργου, που είναι εν ζωή, και καλούμαστε όλοι μαζί να ξανασυστήσουμε στο ελληνικό κοινό μια χώρα. Υπάρχει για μένα μια ιερή αποστολή πολιτικού και κοινωνικού χαρακτήρα σε αυτή τη δουλειά», λέει η ίδια στη «Secret».

Το βραβευμένο μυθιστόρημα της Ορνέλα Βόρησι, που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, αποτελεί ένα μανιφέστο ενάντια στην πατριαρχική δομή της Αλβανίας και στην καταπίεση του ερωτισμού και της ελευθερίας του λαού της.

«Η Ορνέλα παλεύει με τους δαίμονες της και όσους την τραυμάτισαν στην παιδική της ηλικία. Παλεύει όμως και με ένα καθεστώς, μια αυστηρά πατριαρχικά δομημένη κοινωνία, που ειδικά τις γυναίκες τις αντιμετωπίζει με προκατάληψη και στερεότυπα», αναφέρει η Αμαλία Αρσένη.

Η Βόρησι δημιουργεί ένα καθαρά γυναικείο σύμπαν, που καταφέρνει να επιβιώσει σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο, την ώρα που την ελληνική κοινωνία ταλανίζει το θέμα των συνεχόμενων, φρικτών γυναικοκτονιών, «Θεωρώ πως η ανατροφή των συγκεκριμένων αρσενικών, όπως πραγματοποιείται στην Ελλάδα, έχει γαλουχήσει πολλές γενιές, και δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Δεν μιλάμε για ψυχολογία ενός ατόμου ή για μεμονωμένα περιστατικά, αλλά για νοοτροπία μιας ολόκληρης κοινωνίας, για την ευθύνη των ΜΜΕ και της Εκπαίδευσης, την ευθύνη του κάθε γονιού να μάθει στα παιδιά του να σέβονται. Οι δυτικές κοινωνίες ήταν κατεξοχήν ανδροκρατούμενες. Σε μια εποχή όμως που η αναγνώριση του ανθρώπου ισούται με την αναγνωρισιμότητά του στο ευρύ κοινό, με τα likes και τις τραπεζικές καταθέσεις του παρά με το πνευματικό, καλλιτεχνικό ή κοινωνικό του έργο, το ζήτημα της εξουσίας έγινε ακόμα πιο ανταγωνιστικό», αναφέρει η ταλαντούχα ηθοποιός.

Η Αμαλία μέσα από τον ρόλο της καταπιεσμένης Ορνέλα στέλνει σήμερα στις γυναίκες που βιώνουν οποιαδήποτε κακοποίηση ένα ξεκάθαρο μήνυμα: «Να μη φοβούνται να μιλήσουν. Καμία γυναίκα δεν πρέπει να νιώθει μόνη της σε αυτό. Ούτε βέβαια ντροπή».

Πιο έτοιμη από ποτέ να αφήσει το δικό της στίγμα στο εγχώριο καλλιτεχνικό στερέωμα, βλέπει τα πράγματα με καθαρή ματιά. «Στο ελληνικό θέατρο σήμερα με το κίνημα "ΜeΤοο" έγινε ένα τεράστιο, βήμα προς τα εμπρός και συγχαίρω όλα τα θύματα που μίλησαν. Κι εμένα, αν μου συνέβαινε κάτι αντίστοιχο, θα το είχα αμέσως καταγγείλει. Αυτό που με σόκαρε περισσότερο ήταν η φράση που έλεγαν αρκετοί: "Και γιατί μιλάει τώρα, μετά από τόσα χρόνια;"».