Κωνσταντίνος Κάππας:Την υποκριτική δεν τη θεωρώ ακριβώς δουλειά. Την ονομάζω έτσι επειδή από αυτή ζω

Ο ίδιος σε συνέντευξή του μίλησε για τα μηνύματα που περνάει το θεατρικό που συμμετέχει και αν είναι αυστηρός κριτής του εαυτού του.

«Ο Θεός της σφαγής» στο Θέατρο Αθηνά. Μίλησε μου λίγο για το θεατρικό στο οποίο συμμετέχεις φέτος και πόσο δυνατά είναι τα μηνύματα που περνάει για την κοινωνία του σήμερα;

Πρόκειται για μια μαύρη κωμωδία της Γιασμίνας Ρεζά, σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου. Πρωταγωνιστώ εγώ, η Μυρτώ Αλικάκη, η Ευσταθία Τσαπαρέλη και ο Δημήτρης Αλεξανδρής. Με χαροποιεί πάρα πολύ αυτή η παράσταση. Απολαμβάνω πολύ το κοινό που «λιώνει» κάθε βράδυ στα γέλια και σταματάω επειδή γελάει. Δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα από αυτό. Είναι ένα έργο σκληρό με την έννοια ότι καταλαβαίνεις με έναν τρόπο την... γελοιότητα του ανθρώπινου είδους. Δεν ξέρω δηλαδή αν έχει αλλάξει κάτι ή αν έχουν αλλάξει και πολλά από τότε που πρωτοπάτησε ο άνθρωπος στη γη. Το θέμα της ενηλικίωσης επίσης, είναι κάτι πολύ σχετικό. Βλέπεις ας πούμε, 10 ετών παιδιά να φέρονται εντελώς ώριμα και να διαχειρίζονται έτσι ώριμα και τις καταστάσεις της δικής τους ηλικίας, σε αντίθεση με ανθρώπους 40 και 50 ετών, που δεν φέρονται και τόσο ώριμα.

Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό, πιστεύεις;

Έτσι είναι ο κάθε άνθρωπος γενικά. Αν δεν μάθει να κοιτάει και να ακούει το μέσα του, θα παραμένει ανώριμος. Πολλοί δεν καταφέρνουν να διαχειριστούν τα ελαττώματα και τις αδυναμίες τους από μικρή ηλικία κι έτσι μεγαλώνοντας, μένουν προσκολλημένοι σε αυτό που ήταν και ως παιδιά.

Εσύ θεωρείς ότι είσαι ώριμος για την ηλικία σου;

Σε κάποια πράγματα ναι, σε κάποια άλλα όχι. Λόγω και της τέχνης του θεάτρου όμως, κάνω από πολύ μικρός μία ενδοσκόπηση του εαυτού μου. Έχω μάθει να βλέπω τις αδυναμίες μου και να προσπαθώ να τις διορθώνω. Κατά βάση όμως, είμαι ο ίδιος άνθρωπος, αλλά έχω αλλάξει σε σχέση με παλιά, στον τρόπο που αντιμετωπίζω κάποιες καταστάσεις ή στον τρόπο που διαχειρίζομαι τον θυμό μου.

Είσαι αυστηρός κριτής του εαυτού σου;

Ναι είμαι αυστηρός κριτής του εαυτού μου, αλλά παράλληλα είμαι και πολύ ευχαριστημένος από αυτόν. Είμαι σε μία πολύ όμορφη και δημιουργική περίοδο στη ζωή μου, τα έχω καλά με εμένα, αναγνωρίζω με ευκολία τα λάθη μου, τα παραδέχομαι και βλέπω πλέον, ποια είναι η δύναμη μου. Μία δύναμη που μπορεί να εκφραστεί και στη σκηνή αλλά και γενικά στη ζωή μου. Έχω βρει τις ισορροπίες μου σχετικά με αυτό που ξεκίνησα να κάνω στα 24 μου. Και μιλάω για το θέατρο.

Υπάρχουν ρόλοι στην θεατρική και τηλεοπτική σου πορεία που σε δυσκόλεψαν;

Αν είχα έρθει σε δύσκολη ή άβολη θέση σίγουρα δε θα προχωρούσα. Θα έμενα στάσιμος και δεν θα ξεπερνούσα τις αναστολές που τυχόν είχα. Αυτό είναι και το ενδιαφέρον στη δουλειά μας. Μπαίνεις στο παιχνίδι του να ξεπερνάς τις αναστολές σου και να δεις τι μπορείς να καταφέρεις, πηγαίνοντας όλο και μακρύτερα, όλο και βαθύτερα. Αυτό είναι και το στοιχείο που μας κρατάει ζωντανούς σε αυτή τη δουλειά.

Είναι μόνο δουλειά, η υποκριτική για σένα;

Όχι δεν τη θεωρώ ακριβώς δουλειά. Την ονομάζω έτσι επειδή από αυτή ζω.

Πηγή: Εγώ

Διαβάστε επίσης:

Θέατρο Αθηνά: Η αριστουργηματική παράσταση «Ο Θεός της Σφαγής» και... πολλοί λόγοι για να τη δείτε!

Ο Κωνσταντίνος Κάππας στο gossip-tv: «Όταν ήμουν σε μικρότερη ηλικία δεχόμουν λεκτική βία»