Μιχαήλ Βαρθακούρης: Οι διάσημοι γονείς του και η απόφαση της μητέρας του να μείνει μόνιμα στην Πάρο

O ίδιος μίλησε για το πώς μπήκε η φωτογραφία στη ζωή του, για τους γονείς του και για την ζωή στην Πάρο.

Πώς μπήκε η φωτογραφία στη ζωή σου;

Ηταν πριν από περίπου οκτώ χρόνια, όταν με μια προηγούμενη σχέση μου συνηθίζαμε να φωτογραφίζουμε μαζί. Στην πορεία κατάλαβα ότι μου αρέσει η φωτογραφία ως τρόπος καλλιτεχνικής έκφρασης. Και ήταν ο μόνος τρόπος για να εκφραστώ καλλιτεχνικά, γιατί δεν έχω φωνή. Αυτό που λένε για το μήλο ότι θα πέσει κάτω από τη μηλιά στην περίπτωσή μου δεν ισχύει, καθώς έγινα ένα ωραίο... αχλάδι. (γέλια) Οπότε εξέφραζα τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες στη φωτογραφία. Για περίπου πέντε χρόνια έκανα την αγάπη μου για τη φωτογραφία και επάγγελμα. Δούλεψα σε διάφορα sites, έκανα εκδηλώσεις, έχω κάνει και βιντεοκλίπ, έχω κάνει ό,τι μπορείς να φανταστείς. Από γάμους και βαφτίσεις μέχρι εγκαίνια μαγαζιών και μενού εστιατορίων. Ομως αυτός ο οργασμός δουλειάς είχε ως συνέπεια να σκοτώσει μέσα μου το καλλιτεχνικό κομμάτι της φωτογραφίας. Γι’ αυτό και τα σταμάτησα όλα αυτά. Αρχισα, λοιπόν, πάλι να φωτογραφίζω για μένα. Πράγματα που μου αρέσουν, που με εμπνέουν και διαπίστωσα ότι άρεσαν και στον κόσμο λίγο παραπάνω. Η έκθεση ήρθε, κατά κύριο λόγο, μέσα από την πίεση που μου άσκησε ο κύκλος μου. Μου έλεγαν: «Το ’χεις, προχώρα! Κάν’ το!». Aυτό συνέβαινε τα τελευταία τρία χρόνια, αλλά εγώ δεν ένιωθα ποτέ έτοιμος. Αλλωστε είμαι ο πιο αυστηρός κριτής του εαυτού μου. Φέτος ένιωσα έτοιμος. Είπα ότι είναι η ώρα να το κάνω.

Ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές της έκθεσής σου;

Η γυναίκα και η θάλασσα. Λείπει το πυρ, εξ ου και ο τίτλος «Πλην Πυρός». Θέλω αυτός που θα επισκεφτεί την έκθεση, φεύγοντας, να πάρει ένα κομμάτι της ενέργειάς μου. Να φύγει λίγο πιο ήρεμος. Τα εγκαίνια θα γίνουν στις 10 Φεβρουαρίου, ανήμερα της γιορτής του αδελφού μου Χάρη.

Ποια θέση θα έλεγες ότι έχει στη ζωή σου η θάλασσα και ποια η γυναίκα;

Η θάλασσα αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου. Οποτε αντιμετωπίζω προβλήματα, στη θάλασσα καταφεύγω. Ακόμα και τώρα, τον χειμώνα, κολυμπάω με κάποιες φίλες μου. Εδώ, λοιπόν, προστίθεται και η γυναίκα. Πηγαίναμε στη θάλασσα με τη φίλη μου, τη Θέμιδα, που είναι και η επιμελήτρια της έκθεσης, και βγάζαμε μαζί φωτογραφίες. Πειραματιζόμασταν. Μου άρεσε πάρα πολύ η ένωση της γυναίκας με τη θάλασσα, η κίνησή της μέσα στο νερό. Ολο αυτό το αέρινο στοιχείο που δεν ανήκει στο νερό.

Φαντάζομαι ότι ως γιος του Γιάννη Πάριου οι περισσότερες παιδικές σου αναμνήσεις είναι συνδεδεμένες με την Πάρο.

Κατά κύριο λόγο, ναι. Είναι και ο τόπος διαμονής μου πια. Ο τόπος όπου εργάζομαι. Τα χρήματά μου τα βγάζω πλέον στην Πάρο, έχω το «Mar Azul Resort», στην περιοχή του Αγίου Φωκά Παροικιάς. Η φωτογραφία έρχεται για να καλύψει τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες.

Πώς είναι η ζωή στο νησί;

Πολύ καλή, πολύ ποιοτική. Κατεβαίνεις για βόλτα στη Νάουσα και θα πεις 28 καλημέρες! Αυτό δεν το ζεις στην Αθήνα. Στο νησί είναι πιο ανθρώπινα τα πράγματα. Φροντίζει ο ένας τον άλλον. Είναι πιο δεμένοι οι άνθρωποι. Είσαι κοντά στη θάλασσα, κοντά στη φύση.

Είναι αλήθεια ότι είσαι το πιο χαμηλών τόνων μέλος της οικογένειας;

Πράγματι, είμαι αρκετά χαμηλών τόνων, αλλά δεν ήμουν πάντα έτσι. Ημουν πολύ ζόρικο παιδί μικρός. Οταν γεννήθηκε ο Νικόλας και άρχισε να μεγαλώνει, ηρέμησα εγώ. Πήρε τη θέση μου. Ακόμα και σήμερα ο Νικόλας είναι αυτός ο εκρηκτικός χαρακτήρας που βλέπουμε και μας αρέσει.

Και είσαι πάντα τόσο χαμηλών τόνων;

Τι είμαι εγώ για να μην είμαι χαμηλών τόνων; Επειδή έτυχε να γεννηθώ από έναν πολύ σπουδαίο τραγουδιστή και μια γυναίκα που με ό,τι έχει ασχοληθεί -καλλιτεχνικά και επιχειρηματικά- το έχει κάνει άψογα; Πρέπει να είσαι ταπεινός στη ζωή.

Πώς ήταν να μεγαλώνεις σε μια οικογένεια στην οποία και οι δύο γονείς σου είναι τόσοι αγαπητοί και αναγνωρίσιμοι;

Με τη μητέρα μου έχουμε δουλέψει και μαζί. Εχουμε κάνει τηλεόραση για μία σεζόν. Πήγαινα σχολείο από Δευτέρα έως Παρασκευή και τα Σαββατοκύριακα εμφανιζόμουν στην εκπομπή, νομίζω ήταν το «Αυτό μας έλειπε». Μεγαλώνοντας με γονείς την Αλιμπέρτη και τον Πάριο υπήρχαν δύο όψεις στο νόμισμα: η μία ήταν η μαμά και ο μπαμπάς. Η άλλη ήταν αυτό που μεγαλώνοντας μου εξηγούσαν οι άλλοι ποιοι είναι οι γονείς μου. Εμένα μου πήρε χρόνια να καταλάβω πόσο σημαντικοί είναι και οι δύο στις δουλειές τους. Ειδικά ο πατέρας μου. Μπορώ να σου πω όμως πώς ήταν ως γονείς. Ηταν και οι δύο πολύ καλοί. Δεν μας έλεγαν πολλά «όχι», τα απαραίτητα μόνο. Αφησαν τα παιδιά τους να εξελιχθούν και να διαμορφώσουν τις δικές τους προσωπικότητες. Μας δίδαξαν πρωτίστως τον σεβασμό απέναντι σε οτιδήποτε: στον εαυτό μας, στην οικογένεια, στους τρίτους, στη φύση. Τώρα τους θαυμάζω. Μου αρέσει που ο κόσμος έχει να πει μόνο καλά για εκείνους.

Σε δυσκόλεψε να είναι τα φώτα στραμμένα στην οικογένεια ενώ εσύ ήσουν παιδί ή στην εφηβεία σου;

Θυμάμαι σκηνικά με παπαράτσι στον δρόμο, στις παραλίες της Πάρου, που ναι μεν ήταν ενοχλητικά, αλλά κυρίως για τους γονείς μου. Δεν θυμάμαι να έχω ενοχληθεί εγώ απ’ όλο αυτό. Αυτό που ίσως με πείραξε είναι που όταν έχεις διάσημους γονείς κάποιος σε κρίνει προτού σε γνωρίσει. Λίγο αυτό. Πολύ λίγο.

Η Σοφία Αλιμπέρτη ζει μόνιμα στην Πάρο. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχει αποσυρθεί απ’ όλα κι έχει ρίξει άγκυρα εκεί...

Μαμά, μας λείπεις! Οταν το διαβάσεις, έλα πίσω! (γέλια) Τη θαυμάζω πολύ αυτή τη γυναίκα. Νομίζω πως η μαμά μας μάς έμαθε να είμαστε άνδρες. Μας έμαθε να κυνηγάμε αυτό που μας εμπνέει. Μόνη της μια ζωή εκεί πέρα... Τρομερή μαχήτρια! Αφησε μια ζωή μέσα στη λάμψη, γιατί θα μπορούσε να είναι ακόμα στις επάλξεις, και έφυγε, ρίσκαρε, γιατί στην αρχή ήταν δύσκολα τα πράγματα, αλλά είναι ακόμα εκεί και επιμένει. Τη θαυμάζω πολύ.

Ζείτε μαζί στην Πάρο;

Ναι, ζούμε στο ίδιο σπίτι. Ολοι μαζί: σκυλιά, γατιά, ο Νικόλας, ο θείος, φίλοι, φίλες, οι πάντες. Και μου αρέσει πολύ.

Είναι πολύ ωραίο που δεν έχετε χάσει την αίσθηση της οικογένειας.

Για τους έξω η οικογένειά μας είναι μια χωρισμένη οικογένεια, αλλά στην πραγματικότητα έχουμε όλοι μια υπέροχη σχέση μεταξύ μας. Αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Ο ένας σπρώχνει τον άλλον να πάει μπροστά. Υπάρχει κατανόηση.

Ποια στοιχεία του πατέρα και ποια της μητέρας σου πιστεύεις ότι έχεις κληρονομήσει;

Το πείσμα της μάνας μου και νομίζω την ταπεινότητα του πατέρα μου. Δυστυχώς, δεν έχω πάρει από εκείνον αυτό που θα έπρεπε... (γέλια) Ομως για τη σπουδαιότητα του έργου του και το ταλέντο του είναι έως και ενοχλητικά ταπεινός.

Πηγή:Gala

ΔΕΣ ΤΗ GALLERY - 4 PHOTOS