Μηνά: «Έχει ανοίξει το κουτί της Πανδώρας και δεν σταματούν οι εκρήξεις πόνου και φρίκης γύρω μας»
H Μαίρη Μηνά στo κοινό έγινε γνωστή την περσινή σεζόν μέσα από τη σειρά «Αγγελική», στην οποία υποδύθηκε μια γυναίκα που έπεσε θύμα βιασμού και ζητούσε τη δική της εκδίκηση.
«Αρχικά ήμουν διστακτική απέναντι στην τηλεόραση. Με τρόμαζε το κομμάτι της μεγαλύτερης έκθεσης που φέρνει σε σχέση με το θέατρο, οι γρήγοροι ρυθμοί της. Η πρόταση εκείνη ήρθε την περίοδο της πανδημίας. Τον κλάδο τον μάστιζε η ανεργία και επίσης ήταν τέτοια η ομάδα των ανθρώπων που απάρτιζε αυτό το πρότζεκτ που ήταν αδύνατο να αρνηθώ. Και ευτυχώς δεν αρνήθηκα», ανέφερε η ηθοποιός.
Τελικά το πέρασμα από την τηλεόραση της άφησε γλυκιά γεύση. «Οχι, η τηλεόραση δεν νομίζω ότι μου στέρησε κομμάτια της ιδιωτικότητάς μου. Ετσι κι αλλιώς με την πανδημία είτε δεν βγαίνουμε καθόλου είτε βγαίνουμε φορώντας μάσκα» είπε. «Για να σοβαρευτούμε, η επαφή με κόσμο, αυτή η οικειότητα που σου δίνει η τηλεόραση με το κοινό, φέρει κάτι το πολύ αγαπητικό. Και πρέπει να πω ότι λόγω της θεματολογίας της σειράς δέχθηκα πολλά μηνύματα από γυναίκες που μου μίλησαν για τις δικές τους πληγές. Η σειρά συνέπεσε με το ξέσπασμα του κινήματος #ΜεΤοο στην Ελλάδα. Και μέσω της "Αγγελικής", εξαιτίας του περιεχομένου της, ένιωσα ότι έγινα και εγώ μέρος μιας συλλογικής αφήγησης για το ποια θα είναι επόμενη ημέρα. Πήρα από τα μηνύματα που δέχθηκα πολλή δύναμη. Δεν ένιωθα λοιπόν ότι συμμετείχα απλώς σε ένα τηλεοπτικό προϊόν, αλλά σε κάτι που σιγοβράζει και που καλούμαστε να δούμε ποιο θα είναι το επόμενο βήμα».
Ποια είδηση λοιπόν που άκουσε το τελευταίο διάστημα τη θύμωσε; «Θέλετε να με ρωτήσετε καλύτερα αν υπάρχει είδηση που δεν με θύμωσε;» απάντησε. «Αισθάνομαι ότι έχει ανοίξει το κουτί της Πανδώρας και δεν σταματούν οι εκρήξεις πόνου και φρίκης γύρω μας. Δεν ξέρω αν όλα αυτά που συμβαίνουν είναι ένα σύμπτωμα της εποχής μας ή πάντα συνέβαιναν και απλώς δεν είχαμε πρόσβαση στην πληροφορία. Αισθάνομαι πάντως ότι βρισκόμαστε σε ένα οριακό σημείο, σε μια εποχή που πάσχει». Για την ίδια δημιουργείται μια επιτακτική ανάγκη για μια νέα στροφή στην κοινωνία. «Σίγουρα δεν θα πάψουν ποτέ ούτε οι κακουχίες ούτε ο πόνος ούτε η απώλεια. Αλλά νιώθω ότι είναι η στιγμή να πάρουμε θέση απέναντι στα πράγματα. Είτε να σταθούμε στο φως είτε στη σκιά. Και δεν ξέρω, αλλά έχω μέσα μου μια κρυφή ελπίδα ότι παρά τον πόνο που μας κάνει αυτή τη στιγμή να στεκόμαστε μουδιασμένοι, όλο αυτό μας οδηγεί να διεκδικούμε μια άλλου είδους διαχείριση για το πως να υπάρχουμε ο ένας απέναντι στον άλλον. Θέλω να πιστεύω ότι έχει τελειώσει πλέον η εποχή που ο κακός μόνο κερδίζει, που τα τέρατα μόνο θριαμβεύουν».
Αλήθεια, έχει κατέβει ποτέ της σε διαδήλωση; «Ναι. Αν και θα ήθελα να κατεβαίνω πιο συχνά. Και όχι μόνο για τα εγχώρια ζητήματα, αλλά και για τα παγκόσμια. Αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή με την Ουκρανία και τη Ρωσία μου φαίνεται αδιανόητο. Βρισκόμαστε προ των πυλών ενός Γ' Παγκοσμίου Πολέμου και παρακολουθούμε μουδιασμένοι από τους καναπέδες μας. Παίρνουμε αυτό το ρίσκο. Με ενοχλεί αυτή η αδρανοποίηση της βούλησης, της επαναστατικότητας. Με φέρνει σε μια τρομερή αμηχανία. Πρώτον, με τον ίδιο μου τον εαυτό. Κανονικά θα έπρεπε να είμαστε κάθε ημέρα έξω και να διαδηλώνουμε για τέτοια παγκόσμια ζητήματα. Γιατί με την κλιματική αλλαγή, τι γίνεται; Συνεχίζουμε να αναπαράγουμε ίδια μοτίβα συμπεριφορών που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν στην απόλυτη καταστροφή. Αλλά κανείς μας δεν θέλει να ξεβολευτεί είτε μόνος του είτε συλλογικά. Πραγματικά, μπορεί να με διαλύσει το πόσο εύκολα ξεχνάμε ως ανθρωπότητα...», είπε στο ΒΗΜΑgazino.
