Δημοσθένης Παπαδόπουλος: «Παρακολουθούν τον πόλεμο στις τηλεοράσεις από τον καναπέ του σπιτιού τους»

Τον Δημοσθένη Παπαδόπουλο τον γνωρίσαμε μέσα από την ταινία «Τέλος εποχής», του Αντώνη Κόκκινου το 1994. Έχοντας κάνει αρκετές επιτυχημένες δουλειές στον κινηματογράφο, απ’ ότι φαίνεται μεγάλη αγάπη για τον ηθοποιό αποτελεί το θέατρο. Φέτος μάλιστα, τον απολαμβάνουμε στη σειρά της ΕΡΤ1, «Ο όρκος» και παράλληλα στην παράσταση «Η επανάσταση δεν θα γίνει ποτέ».

Σκηνοθετείτε την παράσταση «Η επανάσταση δεν θα γίνει ποτέ», η οποία βασίζεται στο έργο «Το μπαλκόνι» του Ζαν Ζενέ. Τι σας γοήτευσε στο έργο αυτού του μεγάλου προβοκάτορα των κατεστημένων ηθών;

«Η επί της ουσίας κριτική του πάνω στο κοινωνικοπολιτικό μας σύστημα. Ο σαρκασμός του, η ειρωνεία του και η γλώσσα του. Πρόκειται για ένα αριστουργηματικό έργο που δέχεται πολλές αναγνώσεις, όπως όλα τα μεγάλα έργα. Ακόμα και ψυχαναλυτική».

Γιατί όμως αποφασίσατε να προχωρήσετε στη διασκευή του έργου;

«Ο βασικός λόγος που προχώρησα στη διασκευή του ήταν αρχικά η πολύ μεγάλη έκταση του. Πρόκειται για ένα έργο ποιητικά παραληρηματικό που αν ανέβει αυτούσιο στη σκηνή η παράσταση διαρκεί περίπου τέσσερις ώρες. Στη διαδικασία της διασκευής λοιπόν έπρεπε να γίνει μια άλλη δραματουργία. Έπρεπε να κοπούν σκηνές, να φτιαχτούν καινούργιες με τις πληροφορίες των σκηνών που κόπηκαν και πολλά άλλα. Ύστερα από πολλή δουλειά και συνεχή επεξεργασία του έργου προέκυψε ένα καινούργιο κείμενο, που όμως δεν πιστεύω ότι προδίδει το πνεύμα και το ύφος του Ζαν Ζενέ. Τα στοιχεία που φωτίζω με το νέο αυτό κείμενο είναι αυτά που αναδεικνύει και ο ίδιος ο Ζενέ στο πρωτότυπο έργο του: το σαθρό κοινωνικοπολιτικό μας σύστημα και την αδυναμία του πολίτη να αντισταθεί σε αυτό».

Γιατί επιλέξατε τον τίτλο «Η επανάσταση δεν θα γίνει ποτέ»;

«Το έργο εκτυλίσσεται μέσα σε έναν "οίκο ψευδαισθήσεων" (όχι τυχαία παραλλαγή της έκφρασης "οίκος ανοχής"), όπου απλοί πολίτες πληρώνουν νια να παίξουν ρόλους εξουσίας. Παράλληλα έξω από αυτόν τον οίκο ο λαός εξεγείρεται. Ξεκινά μια επανάσταση, η οποία όμως εξελίσσεται σε φιάσκο. Οι επαναστάτες χωρίζονται σε δύο στρατόπεδα και διεκδικούν την ιδέα αυτής της επανάστασης. Τα θέματα εξουσίας, δύναμης και συμφέροντος μπαίνουν και μέσα στην ίδια την επανάσταση και την καταλύουν. Βλέπουμε λοιπόν ότι η δίψα νια εξουσία είναι στη φύση του ανθρώπου και τελικά είναι αυτό που δεν αφήνει καμία επανάσταση να πετύχει τον αρχικό της στόχο. Η εξουσία χρησιμοποιεί αυτή την αδυναμία της επανάστασης για να ισχυροποιήσει τη δύναμη της. Με λίγα λόγια, η εξουσία χρειάζεται την επανάσταση νια να ισχυροποιηθεί και η επανάσταση χρειάζεται την εξουσία για να έχει έναν ορατό αντίπαλο νια να αντισταθεί. Στην πραγματικότητα όμως τα κίνητρα και των δύο είναι τα ίδια».

Πιστεύετε λοιπόν τελικά ότι κάθε επανάσταση είναι καταδικασμένη να αποτύχει μόλις γίνει καθεστηκυία τάξη;

«Πολύ φοβάμαι ότι η άποψη του Ζενέ έχει πολύ βάσιμο λόγο ύπαρξης. Έχουμε ζήσει στη ζωή μας πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Με τελευταίο ίσως παράδειγμα την "επανάσταση" της προηγούμενης κυβέρνησης ενάντια στο ΔΝΤ και στα μνημόνια που τελικά αποδείχθηκε ένα μεγάλο φιάσκο».

Οπότε αν οι επαναστάσεις αποτυγχάνουν τι περιθώρια αντίστασης υπάρχουν σε ό,τι μας καταπιέζει;

«Το σύστημα είναι τόσο ισχυρό που πολύ φοβάμαι ότι υπάρχουν πολύ λίγα περιθώρια αντίστασης, θέλει πολλή συζήτηση για του τρόπους που μπορεί κάποιος να αντιδράσεις σε αυτό που τον καταπιέζει. Νομίζω ότι αρχή της αντίστασης ίσως είναι η συνειδητοποίηση του "τέρατος"».

Θεωρείτε ότι το έργο αυτό ακουμπά με έναν τρόπο την ιστορική στιγμή που ζούμε με την εισβολή στην Ουκρανία;

«Στο έργο παρακολουθούμε τη διεστραμμένη σκέψη της εξουσίας που διψά για δύναμη και κυριαρχία. Υπάρχει λοιπόν μεγάλη αναλογία με το σήμερα. Αυτή τη στιγμή γίνεται ένας παράλογος πόλεμος από ένα παρανοϊκό δικτάτορα και όλος ο κόσμο απλώς τον παρακολουθεί. Οι κυβερνήσει παγκοσμίως κινούνται με βάση το συμφέρον σε ένα δήθεν διπλωματικό επίπεδο κα οι πολίτες παρακολουθούν τον πόλεμο ότι τηλεοράσεις από τον καναπέ του σπιτιού τους. Και την ίδια στιγμή σκοτώνεται ο κόσμος, άμαχοι, παιδιά. Είναι κάτι τρομερό αυτό που συμβαίνει. Επί της ουσίας δεν υπάρχει καμία αντίσταση λόγω προσωπικού για την κάθε χώρα συμφέροντος κα ο Πούτιν ανενόχλητος σκοτώνει κόσμο».

Πηγή: TO BHMA

Διαβάστε επίσης:

Δημοσθένης Παπαδόπουλος: Η εξομολόγηση για τη σχέση με τον πατέρα του που δεν περιμέναμε!

Δημοσθένης Παπαδόπουλος: Επέστρεψε και είναι αγνώριστος! Ο ρόλος στον Όρκο, η απουσία και η ηλικία

Δημοσθένης Παπαδόπουλος: «Ο καλός ηθοποιός είναι μ' έναν τρόπο και σκηνοθέτης»

Δημοσθένης Παπαδόπουλος: «Η κρίση έβγαλε στην επιφάνεια τον κρυμμένο εαυτό της χώρας»