Παπαδάτος: Ο Μενέλαος από το "Άσε μας ρε μαμά" δεν είναι μόνο ηθοποιός - Το άλλο επάγγελμα του

Ο ηθοποιός σε συνέντευξή του μίλησε για πώς περνάει στα γυρίσματα, για το αν ήταν όνειρο του να ασχοληθεί με την υποκριτική αλλά και για το δεύτερο επάγγελμα που ασκεί.

-Σας απολαμβάνουμε στη οικογενειακή σειρά «ΑΣΕ ΜΑΣ ΡΕ ΜΑΜΑ» στον ALPHA. Πείτε μας πώς περνάτε στα γυρίσματα και πώς βιώνετε αυτή την επαγγελματική εμπειρία…

«Άσε μας ρε μαμά», ένας ευφάνταστος τίτλος. Όταν με πήραν τηλέφωνο και μου πρότειναν να παίξω, ακούγοντας τον τίτλο ήθελα να πω αμέσως ναι. Πέρασα τα casting και μόλις συμπληρώθηκε όλη η ομάδα, αισθάνθηκα τόσο τυχερός και ευγνώμων, γιατί πραγματικά είναι όλοι ο ένας καλύτερος από τον άλλον. Από τα συνεργεία και τους τεχνικούς, μέχρι τους ηθοποιούς. Είμαστε μια πολύ δεμένη ομάδα και το αποτέλεσμα δικαιώνει τον κάθε τηλεθεατή.

-Μια κωμωδία που έχει αγαπηθεί πολύ. Πού οφείλεται η επιτυχία της;

Νομίζω ότι βάζουμε όλοι το λιθαράκι μας. Είναι αυτό που σου είπα και πιο πάνω, ότι έχουμε πολύ καλό κλίμα στα γυρίσματα και η αγάπη που έχουμε για την υποκριτική τέχνη, μας δίνει μεράκι, όρεξη. Παράλληλα δίνουμε και μεγάλη προσοχή στην κάθε κουβέντα που γράφουν οι σεναριογράφοι μας.

-Θα θέλατε να συνεχιστεί η σειρά και την επόμενη σεζόν;

Δεν μας έχουν ενημερώσει ακόμα αν θα συνεχιστεί, αλλά εγώ προσωπικά θα το ήθελα πάρα πολύ.

-Θεατρικά πού σας βρίσκουμε ;

Έχω μια ομάδα κουκλοθεάτρου, την «Κοκού-Μουκλό» και φέτος κλείνουμε δέκα χρόνια από μια παράσταση που είχαμε κάνει με ένα σκωτσέζικο παραμύθι, το οποίο μιλάει για τη φιλία. Είπαμε λοιπόν να το ξανά κάνουμε στο θέατρο «Αλκμήνη». Το εμπλουτίσαμε λιγάκι, βάλαμε και ζωντανή μουσική. Τα παιδιά το έχουν λατρέψει και δεν θέλουν να φύγουν. Το καλοκαίρι με τεράστια χαρά θα το πάμε και σε κάποιους δήμους που μας το έχουν ζητήσει.

-Δεν ήταν παιδικό σας όνειρο να γίνετε ηθοποιός;

Δεν είχα σκεφτεί ποτέ να γίνω ηθοποιός. Πάντα έλεγα ότι θέλω να κάνω κάτι που να έχει σχέση με τα παιδιά, ίσως παιδοψυχολόγος, κάπως ήθελα με κάποιο τρόπο να βοηθάω τον άνθρωπο. Ένα καλοκαίρι λοιπόν από το πουθενά, αποφάσισα να ακολουθήσω την υποκριτική τέχνη. Πήγα σε ένα εργαστήρι, όπου με έπεισαν κάποιοι γνωστοί μου και εκεί κάποιος φίλος είχε περάσει στο Εθνικό θέατρο και τον πήρα τηλέφωνο και του είπα ότι θέλω να έρθω κι εγώ εκεί που είσαι. Κάπως έτσι έγινε, τόσο απλά, έδωσα εξετάσεις και πέρασα.

-Είστε όμως και φυσικοθεραπευτής…

Ναι σωστά. Συνδυάζω δύο επαγγέλματα, καθώς στην πορεία ανακάλυψα ότι αγαπάω πάρα πολύ τον άνθρωπο και τη θεραπεία του ανθρώπου. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτή η ισορροπία. Να συνδυάζω δηλαδή τη θεραπεία του σώματος και της ψυχής μέσα από τον φυσικοθεραπευτή μου και τον ηθοποιό μου.

-Μπορεί κάποιος να επιβιώσει αποκλειστικά από αυτό το επάγγελμα στις μέρες μας;

Είναι δύσκολο. Σίγουρα οι απαιτήσεις αυξάνονται κάθε χρόνο και τα μεροκάματα μειώνονται. Έχω την εντύπωση ότι θεωρούν το επάγγελμά μας κάτι πολύ εύκολο, κάτι υποδεέστερο. Ότι ο ηθοποιός δεν είναι κανένα σοβαρό επάγγελμα, αλλά ένα χόμπι. Δεν έχουν ιδέα το πώς εργάζεται ένας ηθοποιός για να βγάλει αυτό που εσύ απολαμβάνεις μέσα σε δύο ώρες.

-Ποια συνεργασία θεωρείτε σταθμό στη μέχρι τώρα καριέρα σας;

Όταν ασχολήθηκα πάρα πολύ με το ψυχολογικό θέατρο και αντίκρυσα τον εαυτό μου πολύ πιο βαθιά. Τον ανακάλυψα και τον γνώρισα πολύ καλύτερα και αυτό ήταν μια κινητήριος δύναμη στο να μπορέσω να αντιληφθώ βαθύτερα κομμάτια της υποκριτικής τέχνης.

Πηγή:Λοιπόν