Άννα Κουρή: Τα πρώτα χρόνια στο Κονγκό, η ευτυχία της υποκριτικής και η καραντίνα

Η αγαπημένη ηθοποιός σε συνέντευξή της μίλησε για όσα την ζόρισαν το διάστημα της καραντίνας, αν έχει βιώσει μεγάλα διαστήματα ανεργίας, ενώ ανέφερε όσα θυμάται από τη ζωή της στο Κονγκό.

Πώς είναι η περίοδος αυτή για εσάς επαγγελματικά;

Αυτή την περίοδο συμμετέχω ως γκεστ στη σειρά της ΕΡΤ1 «Κι όμως είμαι ακόμα εδώ». Παίζω σε δέκα από τα πενήντα επεισόδια. Μου αρέσει πολύ, γιατί ανήκει στο είδος της κομεντί και έχει την πρωτοτυπία να καταπιάνεται με ένα δραματικό θέμα που αντί να ρίξει την ηρωίδα στη δυστυχία, την απελευθερώνει και χαίρεται την όση ζωή πιστεύει ότι της μένει στο έπακρο. Όλοι οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί και λατρεύω να βλέπω την Κατερίνα Γερονικολού που ερμηνεύει αυτόν τον ρόλο, με τον τρόπο που απαιτεί η κομεντί, δηλαδή με φινέτσα και σπιρτάδα. Χαίρομαι που επέστρεψα στην τηλεόραση ειδικά σε αυτή την παραγωγή που όλοι είναι τόσο ευγενικοί και υπάρχει τόσο ήρεμη ατμόσφαιρα.

Τι σας ζόρισε περισσότερο το διάστημα της πανδημίας;

Η πανδημία που χτύπησε τον πλανήτη μας είναι ένα τραγικό γεγονός που κανείς δεν περίμενε να συμβεί τον 21 αιώνα και να χαθούν και να συνεχίζουν να χάνονται τόσες ζωές . Προσωπικά στο πρώτο lockdown, δεν πιέστηκα καθόλου, αντίθετα απόλαυσα την απομόνωση. Στο δεύτερο αντίθετα, ένιωσα εγκλωβισμένη. Μου έλειπε που δεν μπορούσα να χαρώ τις απλές χαρές της καθημερινότητας, να δω όποτε και όπου θέλω τους φίλους μου και πάνω απ’ όλα να κινούμαι ελεύθερα.

Υπήρξε στιγμή που μετανιώσατε για την απόφασή σας να γίνετε ηθοποιός;

Ποτέ δεν μετάνιωσα που έγινα ηθοποιός παρ’ όλο που είναι ένα επάγγελμα με πολλές δυσκολίες και μόνο ασφάλεια δεν σου παρέχει. Όμως όποτε είμαι στην σκηνή ή παίζω στην τηλεόραση, νιώθω ευτυχισμένη.

Έχετε βιώσει μεγάλα διαστήματα ανεργίας;

Έχει τύχει να μην εργαστώ για ένα χρόνο το πολύ. Απλά υπάρχει κόσμος που δεν βλέπει θέατρο όπου παίζω σχεδόν κάθε χρόνο και επειδή είχα καιρό να κάνω τηλεόραση, νόμιζαν ότι απέχω.

Όταν ήρθατε από το Κονγκό στην Ελλάδα, υπήρξε κάτι που σας δυσκόλεψε στην προσαρμογή σας εδώ;

Όταν επέστρεψα από το Κονγκό, δεν ενσωματώθηκα αμέσως στην ελληνική κοινωνία γιατί συνέχισα στο γαλλικό σχολείο και εκεί οι συμμαθητές μου ήταν οι περισσότεροι ξένοι ή Έλληνες του εξωτερικού . Όσο περνούσε ο καιρός αυτό που κάπως με ξάφνιασε ήταν που η νοοτροπία ήταν πιο συντηρητική από αυτή που είχα συνηθίσει. Δεν μπορώ να πω ότι επηρεάστηκα ιδιαίτερα και με την πάροδο των χρόνων και εδώ γίναμε πολύ πιο προοδευτικοί.

Τι θυμάστε από τη ζωή σας στο Κονγκό;

Από το Κονγκό έχω πολύ ευχάριστες αναμνήσεις. Νομίζω ότι το μέρος ήταν ιδανικό για την παιδική μου ηλικία .Ζούσαμε σε ένα σπίτι με μεγάλο κήπο, έτσι ήταν τα περισσότερα σπίτια εκεί, όποτε τον περισσότερο καιρό έπαιζα στη φύση . Με θυμάμαι μόνιμα σκαρφαλωμένη σε ένα δέντρο να παίζω με τα αλλά παιδιά. Επίσης στο διπλανό κήπο υπήρχε ένα μαϊμουδάκι που το έσκαγε και ερχόταν στον δικό μας κήπο που ήταν όλο δέντρα, είχαμε αγαπηθεί και παίζαμε μαζί!

Πηγή:ΕΓΩ