Άννα Αδριανού: «Σκοτώθηκε ο αδερφός μου με μηχανή στα 18 του...»

Η Άννα Ανδριανού «άνοιξε» την καρδιά της και μίλησε για το άγνωστο δυστύχημα που είχε ο 18χρονος τότε αδερφός της, με τη μηχανή του, ενώ μίλησε και για τα επαγγελματικά της.

Πώς σας βρίσκει αυτή η περίοδος καλλιτεχνικά;

Πάντα αυτή είναι μία περίοδος «μηδέν» για τους καλλιτέχνες. Μόλις τελείωσα τα γυρίσματα της σειράς «Σ’ αγαπάω μεν αλλά», στο OPEN. Έκανα ένα απολαυστικό επεισόδιο και στην «Τούρτα της Μαμάς» στην ΕΡΤ και χάρηκα πάρα πολύ. Έμαθα πολλά και «ξεκλείδωσα» πολλές πτυχές μου. Ένιωσα ασφάλεια πλάι στον Αλέξανδρο Ρήγα και σε όλους τους ηθοποιούς και συντελεστές.

Πώς και κωμωδία;

Η κωμωδία είναι ένα είδος που αγαπάω πάρα πολύ. Δυστυχώς δεν το ξέρει το ευρύ κοινό, αλλά ούτε και οι άνθρωποι του χώρου. Ο μπαμπάς μου, μου έλεγε πάντα ότι η κωμωδία μου πάει περισσότερο, αλλά εγώ ξεκίνησα ως ενζενί την καριέρα μου και με δραματικούς ρόλους. Και λόγω του ότι μας βάζουν και σε κουτάκια στη χώρα μας, σπάνια μου έχουν ζητήσει να παίξω κωμωδία.

Ετοιμάζετε κάτι για το καλοκαίρι;

Καλοκαίρι δεν νομίζω, συζητάω κάτι για τον χειμώνα, αλλά ακόμη δεν μπορώ να το ανακοινώσω. Αυτό που κάνω αυτή την περίοδο είναι ότι τελειώνω ένα μυθιστόρημα, που έχω ξεκινήσει εδώ και 1,5 χρόνο. Γράφω τα τελευταία κεφάλαια και του χρόνου το φθινόπωρο ευελπιστώ να εκδοθεί.

Πιστεύετε στις ταμπέλες των ηθοποιών (θεατρικός-τηλεοπτικός);

Τα τελευταία χρόνια αυτή η ιστορία με τους τηλεοπτικούς και θεατρικούς ηθοποιούς, δεν υπάρχει πια. Βλέπουμε πλέον τηλεοπτικούς πρωταγωνιστές που έκαναν χρόνια θέατρο και το έκαναν και πολύ καλά. Η υποκριτική είναι μία και ένας καλός ηθοποιός μπορεί να παίξει θέατρο, τηλεόραση και σινεμά, εξίσου καλά. Απόδειξη είναι και η Λυδία Φωτοπούλου. Μία σπουδαία θεατρική ηθοποιός που δεν είχε ξανακάνει τηλεόραση και βλέπεις πόσο καλή είναι και σε αυτό. Η ουσιαστική εμπειρία είναι να «χτίζεις έναν ρόλο» και όχι να τον μιμείσαι. Η υποκριτική είναι μία μεταμόρφωση, σαν να αποκτάς μία παράλληλη ζωή, άλλων ανθρώπων.

Σας έχει τύχει να πείτε κάποια «όχι» μέσα στην πορεία σας, που αργότερα τα μετανιώσατε;

Δεν μετάνιωσα ποτέ για τα όχι που είπα. Περισσότερο μπορεί να έχω μετανιώσει για κάνα δυο ναι που έχω πει. Έχω πει δηλαδή κάποια ναι και αναγκαστικά, αφού έπρεπε να επιβιώσω γιατί δύο φορές τον χρόνο μένουμε άνεργοι εμείς οι ηθοποιοί. Αλλά όπου είπα όχι, είχα λόγους που μετά επαληθεύτηκαν.

Η υποκριτική έχει λειτουργήσει ψυχοθεραπευτικά στη ζωή σας;

Λειτουργεί απόλυτα ψυχοθεραπευτικά. Μάλιστα να σας πω ότι έκανα πέρυσι ένα σεμινάριο στη σχολή «Συναισθηματική Διαλεκτική» του Στέλιου Καλαθά. Βρήκα μία μέθοδο όπου παίζοντας κανείς, απελευθερώνεται και ξεπερνάει όσα τον βασανίζουν στην ζωή του. Εκεί βλέπεις πόσο σε βοηθάει η υποκριτική σε αυτό, γιατί έχεις το άλλοθι του ρόλου.

Τις απώλειες τις ξεπερνάτε μέσω της υποκριτικής;

Σε μεγάλο βαθμό. Θυμάμαι την περίοδο που έπαιζα στην παράσταση «Το μπουφάν της Χάρλεϋ» και υποδυόμουν μία μητέρα που βλέπει μπροστά στα μάτια της το δυστύχημα του 18χρονου γιου της. Εγώ το έχω ζήσει, γιατί σκοτώθηκε ο αδερφός μου με μηχανή στα 18 του. Δεν το είχα πενθήσει μέσα μου, γιατί ήθελα να στηρίξω τον πατέρα μου. Πραγματικά όμως, μέσα από αυτή την παράσταση έκλαψα, πένθησα και σε μεγάλο βαθμό επουλώθηκαν πολλές απώλειες….

Πηγή: ΕΓΩ

Διαβάστε επίσης:

Άννα Ανδριανού: «Εγώ δεν ήθελα και ποτέ να κάνω παιδιά» (Video)

Άννα Ανδριανού: Η ηλικία, ο σκηνοθέτης σύζυγος και πλάνα από το υπέροχο σπίτι της