Κώστας Αρζόγλου: «Η Αλίκη προσευχήθηκε για εμένα και ένιωσε πώς θα πεθάνει πρώτη»

Είναι ένας από τους πιο αγαπημένους ηθοποιούς, που το κοινό έχει αγαπήσει ιδιαίτερα μέσα από τους ρολους που έχει ενσαρκώσει τόσο σε θέατρο, όσο και σε κινηματογράφο και τηλεόραση.

O Κώστας Αρζόγλου γεννήθηκε στο Μαρούσι και όπως αποκαλύπτει ο ίδιος, ο αθλητισμός τον ώθησε να γίνει ηθοποιός. Ήταν απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου
Αθηνών και στη Σχολή Δραματικής Τέχνης του Εθνικού θεάτρου. Το ταλέντο του διακρίνει η μεγάλη Ελληνίδα τραγωδός Κατίνα Παξινού και γράφει ειδικά στο πρωτοσέλιδο των νέων ο συγγραφέας Δ. Ψαθάς. Ώντας πρωτοετής ενώνει 6 σχολεία μαζί και ανεβάζει τον «Κοριολανό» του Σαίξπηρ με περίπου 55 άτομα. Ο ίδιος δήλωσε στο παρελθόν ότι έχει εργαστεί και ως οικοδόμος, μεταφραστής, έμπορος και στατιστικολόγος, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.

Έχετε ένα σπουδαίο βιογραφικό με πολλές συνεργασίες και βραβεύσεις. Νιώθετε ότι έχετε ανταμειφθεί στον βαθμό που έπρεπε; Από χαρά ή από χρήματα;

Δεν περιμένει κανείς να βγάλει χρήματα από το θέατρο. Νομίζω ότι η οικονομική αμοιβή ήταν καλύτερη στην τηλεόραση αλλά αν υπάρχει κάτι που μου άρεσε πολύ
ήταν η παράσταση που κάναμε με τον Αλέκο Αλεξανδράκη, το «Μ. Butterfly» το 1990. Είχαμε συνεργαστεί ξανά με τον Αλέκο αλλά σε αυτό ειδικά είχα τέτοια ψυχική ανταμοιβή, πετούσα στον ουρανό. Σε κάθε διακοπή για γιορτές κτλ. πέρίμενα πώς και πώς να ξεκινήσουμε πάλι. Αύτή η παράσταση με έχει σφραγίσει και ήταν η μεγαλύτερη ανταμοιβή για εμένα.

«Εχω κάνει 19 τηλεοπτικές σειρές και έχω καταφέρει να μην με λένε ποτέ με το όνομα του ρόλου μου...» είχατε δηλώσει σε συνέντευξη σας. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις συναδέλφων σας τους οποίους το κοινό φωνάζει με το όνομα του ρόλου. Αυτό θεωρείτε ότι είναι αρνητικό για την πορεία ενόε πρωταγωνιστή;
Εμένα τουλάχιστον δεν θα μου άρεσε. Να μου έλεγαν δηλαδή «να ο κίτσος» στον δρόμο. Όχι δεν θα μου άρεσε καθόλου και αυτό το έχω πετύχει. Οι αμοιβές των Ελλήνων ηθοποιών γιατί δεν συγκρίνονται με τα κασέ των αστέρων του εξωτερικού παρόλο που εμείς έχουμε τεράστια ταλέντα; Έχουμε μεγάλα ταλέντα, έχετε δίκιο και σπουδαίους ηθοποιούς. Όλο αυτό είναι θέμα αγοράς, η δική μας αγορά είναι μικρή
και επομένως και η διαφήμιση και τα έσοδα είναι μικρά και ανάλογα πληρωνόμαστε κι εμείς με λίγα. Τα χρήματα είναι λίγα σε σχέση με τα ξένα κασέ. Φανταστείτε δηλαδή πως ένας φίλος μου Γερμανός ηθοποιός έχει κάνει δύο σίριαλ στο εξωτερικό και 5-6 ρόλους μεγάλους στο θέατρο και κάθε καλοκαίρι έρχεται διακοπές στην Ελλάδα
με το παιδί του. Ζει από αυτό και έχει κάνει τα μισά από όσα έχω κάνει εγώ.

Θα ήθελα να μαε μιλήσετε για εκείνη τη δύσκολη στιγμή, όταν είχατε διαγνωστεί με καρκίνο και πήγατε με την Αλίκη σε μοναστήρι στην Χίο.

Κάποια στιγμή πήγαμε στη Χίο για παράσταση και βρήκαμε χρόνο ώστε να πάμε σε μια βυζαντινή Μονή οι δυο μας και είχα ήδη αρχίσει να παρουσιάζω τα πρώτα προβλήματα, με την ισορροπία στο περπάτημα κλπ. και μου λέει η Αλίκη «εγώ θα καθίσω», εγώ ήθελα να καπνίσω και βγήκα έξω από την εκκλησία. Με εξέπληξε που είδα την Αλίκη μαρμαρωμένη στην ίδια θέση για αρκετή ώρα. Όταν βγήκε η Αλίκη μου λέει «να σου πω εγώ ήρθα εδώ να προσευχηθώ για σένα αλλά ένιωσα ότι εγώ θα πεθάνω και εσύ θα ζεις». Ευτυχώς εγώ είμαι εδώ και ζω και θέλα να συνεχίζω να παίζω συνεχώς μέχρι το τέλος.

Πηγή: Λοιπόν