Αναστάσης Λαουλάκος: «Η Μπέττυ Αρβανίτη βουτάει με τα μούτρα, δεν κάνει εκπτώσεις. Είναι μερακλού!»

Είναι λοιπόν η εθισμένη στη μορφίνη μητέρα, που στην παράσταση ερμηνεύει η Μπέττυ Αρβανίτη, ο αποτυχημένος ηθοποιός πατέρας, που τον υποδύεται ο Αλέξανδρος Μυλωνάς, αλλά και ο μεγάλος γιος της οικογένειας που βουλιάζει στο αλκοόλ και ενσαρκώνει ο Αινείας Τσαμάτης.

Και, τέλος, ο Εντμοντ, ο μικρός γιος της οικογένειας, εκείνος ο άνδρας που δοκιμάζει ναυτικά επαγγέλματα, που γράφει ποιήματα, που πίνει και προσβάλλεται από φυματίωση και που είναι τελικά ο ίδιος ο Ευγένιος Ο’ Νιλ. Τον ερμηνεύει ο ταλαντούχος Αναστάσης Λαουλάκος.

Με την Μπέτυ Αρβανίτη πώς είναι η συνεργασία σας;

«Νιώθω προνομιούχος! Την έβλεπα από μικρό παιδί στις ταινίες και τώρα παίζουμε μαζί, είναι η “μαμά” μου. Καμιά φορά στη σκηνή την κοιτάζω και μου έρχεται η εικόνα της όπως την είχα πρωτοδεί στην ταινία “Νύχτα γάμου”. Εχουν περάσει τόσα χρόνια και είναι ακόμα τόσο γοητευτική! Τη χαζεύω και τη θαυμάζω. Βουτάει με τα μούτρα, δεν κάνει εκπτώσεις. Είναι μερακλού! Τη συνεργασία αυτή θα την έχω για γαλόνι. Την ίδια εκτίμηση έχω για όλους τους συμπαίκτες μου σε αυτή τη δουλειά».

Θέλατε από παιδί να γίνετε ηθοποιός;

«Οταν ήμουν τεσσάρων χρόνων, ήθελα να γίνω αστροναύτης. Στα πέντε μου, όντας πιο ώριμος, κατάλαβα πως πρόκειται για ένα παιδιάστικο όνειρο και κατέβηκα στη στρατόσφαιρα. Αποφάσισα να γίνω πιλότος. Στα έξι μου έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο με πίνακες του Μονέ. Μου έκανε πολύ εντύπωση το έργο “Το λιβάδι με τις παπαρούνες” και έτσι αποφάσισα να γίνω ζωγράφος. Εβλεπα τον πατέρα μου που ζωγράφιζε και αντέγραφα ό,τι έφτιαχνε. Εβλεπα τη μεγαλύτερη αδελφή μου που ζωγράφιζε και την αντέγραφα και αυτήν. Εκείνη όμως ζωγράφιζε πάντα το ίδιο μοτίβο. Μια θεατρική σκηνή, με κόκκινες κουίντες δεξιά και αριστερά και μια ηθοποιό στο κέντρο. Μια μέρα λοιπόν αποφάσισε ότι προτιμά από το να φτιάχνει τη ζωγραφιά, να “είναι” η ζωγραφιά και ανακοίνωσε ότι θα γίνει ηθοποιός. Αφού ήθελε εκείνη, ήθελα κι εγώ. Εκείνης βέβαια της πέρασε, εμένα όχι».

Είναι δύσκολο να είσαι ηθοποιός στην Ελλάδα του 2022;

«Ανήκω σε μια γενιά που πάνω στο άνθος της τρώει τα χαστούκια το ένα μετά το άλλο. Οικονομική κρίση, μνημόνια, capital controls, πανδημία, εγκλεισμός, πληθωρισμός. Ανήκω στη γενιά που της απαγορεύεται να ορθοποδήσει. Αυτό βέβαια μπορεί και να είναι ελπιδοφόρο. Οι μεγάλες δυσκολίες πυροδοτούν εντονότερη ανάγκη για ανάκαμψη».

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;

«Εχω σταματήσει να κάνω σχέδια. “Αν είναι να ‘ρθει θε να ‘ρθεί, αλλιώς, θα προσπεράσει”. Αλλωστε είμαι κυκλοθυμικός. Μπορεί αύριο να μου τη βαρέσει να γίνω κηπουρός ή βιβλιοπώλης, ή τυλιχτής σε γυράδικο», λέει στο Βήμα ο ηθοποιός.