Μαρία Αλιφέρη: Η εσωτερική γαλήνη της, η στήριξη της οικογένειάς της και το «σπίτι» της, το θέατρο

Γιατί για τη Μαρία Αλιφέρη, το θέατρο είναι το σπίτι της...

Θα ήθελα να μου πείτε πώς είναι αυτή η περίοδος στη ζωή σας;

Όλο και πιο γαληνεμένη νιώθω εσωτερικά όσο κι αν έξω η πραγματικότητα λυσσομανάει.

Πώς φτάνει η Μαρία Αλιφέρη σε αυτή την γαλήνη την εσωτερική;

Έχοντας διαρκώς διάλογο με τη μέσα Μαρία, προσέξτε όμως όχι με την Αλιφέρη. Έχω καθημερινά με τη Μαρία διάλογο ειλικρινή. Αυτή σου λέει τα καλά σου, τα σωστά σου, τα λάθη σου και εσύ μαθαίνεις και δεν την κατηγορείς.

Εσείς γνωρίζατε πάντοτε ότι θα ακολουθήσετε αυτό το δρόμο; Ότι θα σας κερδίσει δηλαδή η υποκριτική και η τέχνη γενικότερα;

Όχι. δεν το ήξερα συνειδητά αλλά φαίνεται ότι το κυοφορούσα χωρίς να το ξέρω. Ήμουν έγκυος χωρίς να το γνωρίζω. Συνειδητά καθόλου αλλά φαίνεται το κυοφορούσα στο υποσυνείδητο μου. Ήταν αιφνίδια θα έλεγα η απόφαση, αιφνίδια η εισαγωγή μου στη δουλειά, αιφνίδια τα γεγονότα όλα αλλά φαίνεται πως η κυοφορία ήταν πολλά χρόνια εκεί και χωρίς να το ξέρω.

Η οικογένεια ήταν στο πλευρό σας;

Ναι όταν τους το ανακοίνωσα, γιατί πρώτα μπήκα στο Εθνικό δίνοντας εξετάσεις. Κατέβηκα θυμάμαι στο χωριό για να το ανακοινώσω στους γονείς μου. Η απάντηση του πατέρα μου ήταν εξαιρετική, αν εσύ παιδί μου το θέλεις αυτό και να κάνεις, μου είπε. Τόσο απλή. Είμαι ευγνώμων βαθιά γι' αυτό γιατί ακόμη και σήμερα υπάρχουν παιδιά που έχουν τεράστιο θέμα λόγω των αντιρρήσεων των γονιών τους.

Τι είναι εκείνο που σας ενδιαφέρει περισσότερο σε μία παράσταση ο ρόλος ή το έργο;

Το έργο. Αγαπώ τα έργα και είναι και ήταν στόχος μου πάντα στο τέλος στην καρδιά του θεατή να αφήνουν ένα σημάδι ή μία αχτίδα πίστης προς τη ζωή. Αισιοδοξία ή ένα μικρό φωτάκι έστω, δηλαδή δεν θέλω να είμαι σε ένα ολοσκότεινο έργο.

Το θέατρο τι είναι για εσάς;

Είναι το δεύτερο σπίτι μου. Ξεδιπλώνω την καρδιά μου και την αλήθεια μου εκεί. Στο θέατρο δεν μπορείς να κρυφτείς ούτε καν ένας ρόλος δεν σε κρύβει όσο καλά κι αν τον κάνεις. Φέρεις πάντα τον δικό σου εαυτό, το δικό σου φως, τη δική σου αλήθεια. Βεβαίως και προτάσσεται ο ρόλος αλλά τίποτα δεν είναι κρυφό κάτω από τον ήλιο.

Η περίοδος του κορονοϊού πώς σας βρήκε;

Με δυσκόλεψε εξωτερικά αλλά πάλι εσωτερικά με βοήθησε, πώς κάποιοι τακτοποιούν τις ντουλάπες τους, εγώ τακτοποίησα εκ βαθέων πάλι τις εσωτερικές μου ντουλάπες, το εσωτερικό μου σπίτι. Πάντα εκεί θα με βρίσκεις να επανέρχομαι! Όλα τα εξωτερικά παραπέμπουν στον εσωτερικό μας εαυτό, στο μέσα μας, στον άνθρωπο δηλαδή χωρίς τίτλους, χωρίς την εξωτερική του περιουσία. Χωρίς χρήματα, χωρίς επιτυχία.

Είδαμε όμως και τη βία να γιγαντώνεται.

Σίγουρα βοήθησε ο εγκλεισμός αλλά η βαθιά αιτία είναι μία και κοινή για όλους. Αλλά ότι βοήθησε πολύ όλη αυτή τη βία που εκφράστηκε, δεν έχει περιθώριο αμφιβολίας. Στο κλείσιμο και την απομόνωση έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε δύο δρόμους. Ή την εσωτερική τακτοποίηση του εαυτού σου ή επειδή δεν αντέχεις, κάπου πρέπει να το πετάξεις, να το εκφράσεις, να το μεταφορτώσεις.

Πηγή: Λοιπόν