Χρήστος Παπαδόπουλος: «Με τα ποσοστά από τον πρώτο δίσκο αγόρασα σπίτι στα 23 μου»

Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Χρήστος Παπαδόπουλος μιλά για το πώς «γεννήθηκε» στο συγκρότημα, πώς προέκυψε ο πρώτος δίσκος αλλά και πώς εξέλαβαν αυτή την ξαφνική επιτυχία.

Είναι αλήθεια ότι Τα Παιδιά από την Πάτρα γνωριστήκατε σε μια κατάληψη;

«Τα τρία μέλη του μετέπειτα συγκροτήματος, ο Λάμπρος Καρελάς, ο Αργύρης Παπαγεωργίου και ο Βαγγέλης Δεληκούρας, παίζανε ήδη τότε σε διάφορες ταβέρνες, μαζί και με έναν άλλον μπουζουξή, ο οποίος όμως έφευγε φαντάρος. Στην κατάληψη που ανέφερες γνώρισαν εμένα, όταν με άκουσαν να παίζω δύο δύσκολα τραγούδια του Χιώτη. Μόλις με είδαν, είπαν: «Αυτός είναι». Από το ’80 μέχρι το ’83 παίζαμε με τα Παιδιά από την Πάτρα σε δύο μαγαζιά του επιχειρηματία Στέφανου Οικονόμου, αρχικά σε μια ταβέρνα που είχε κι έπειτα σε ένα μεγαλύτερο κέντρο που πήρε για να μας βάλει, επειδή είχαμε μεγάλο ρεύμα στους φοιτητές. Μιλάμε για το Χάραμα, που υπάρχει ακόμη ως μαγαζί, αλλά έχει αλλάξει τρία τέσσερα σημεία από τότε».

Ο πρώτος δίσκος σας, το «Αφιερωμένο εξαιρετικά», πώς προέκυψε;

«Το καλοκαίρι του ’83 είπαμε να «κόψουμε» χίλια κομμάτια και να τα μοιράσουμε αναμνηστικά στους φίλους μας. Αυτά τα χίλια αντίτυπα, λοιπόν, «φύγανε» τον Ιανουάριο του ’84 στην επαρχία, σε διάφορα σπίτια. Τότε άρχισαν ξαφνικά τα επαρχιακά ραδιόφωνα να παίζουν τα Παιδιά από την Πάτρα. Κι ενώ είχαμε υπολογίσει να βγάλουμε μόνο χίλια κομμάτια, ο δίσκος αυτός πούλησε τελικά μέσα σε έναν χρόνο 350.000 αντίτυπα και είναι ένας από τους πιο εμπορικούς ελληνικούς δίσκους».

Απολαύσατε την ξαφνική επιτυχία ή σας φόβισε; Ήσασταν πολύ νέοι…

«Δεν γίνεται να είσαι 20 χρόνων και κάτι και να μην το απολαμβάνεις αυτό. Εννοείται πως το χαρήκαμε, με τη μόνη διαφορά ότι εμείς, επειδή ήμασταν τότε λαϊκά μορφωμένα παιδιά, δεν καβαλήσαμε τα… καλάμια που βλέπω να καβαλάνε σήμερα ορισμένοι, επειδή βγαίνουν σε ένα show και λένε δυο τραγούδια. Εμείς το απολαύσαμε και σε οικονομικό επίπεδο.

Θυμάμαι ότι με τα ποσοστά από τον πρώτο δίσκο αγόρασα σπίτι στα 23 μου, ένα διαμέρισμα στην Αθήνα. Μέσα σε τρία χρόνια πουλήσαμε 750.000 δίσκους, διώχναμε κόσμο τις Δευτέρες από το κέντρο Πανόραμα στην Αχαρνών, το οποίο ονόμασαν και Μπίρες το ’86, από την ομώνυμη επιτυχία μας», λέει στην εφημερίδα espresso.