Μίλτος Πασχαλίδης: «Στη δική μου ζωή, όχι, αυτοί οι άνθρωποι δεν αντικαθίστανται...»
Άμεσος, με χιούμορ, ακούραστος. Ο Μίλτος Πασχαλίδης μιλά με αφορμή τη συναυλία του στο Θέατρο Βράχων, στις 7 Ιουνίου, στο πλαίσιο της μεγάλης καλοκαιρινής περιοδείας του.
Όταν λες στον εαυτό σου «μετράω 28 χρόνια δισκογραφίας», ποια είναι η πρώτη σκέψη;
Ότι μεγάλωσα! Βέβαια, τη δισκογραφία την ξεκίνησα πολύ μικρός. Τον πρώτο προσωπικό μου δίσκο, «Παραμύθι με λυπημένο τέλος», τον έκανα στα 26, ενώ 4 χρόνια πριν είχα κάνει δίσκο με τους Χαΐνηδες ως ο βασικός τραγουδιστής τους. Από την άλλη, με βλέπω στη φωτογραφία εκείνου του πρώτου άλμπουμ, που μοιάζω με τον Βελουχιώτη, και νιώθω ότι... μίκρυνα. Πιο νέος φαίνομαι τώρα (γελάει). Μάλλον ήθελα να μεγαλοδείχνω, για να με παίρνουν στα σοβαρά!
Πώς ήταν ο Μίλτος πιτσιρικάς;
Οπως είναι όλοι οι πιτσιρικάδες. Είχα θράσος άγνοια κινδύνου, πολύ κέφι, μεγάλη λαχτάρα, αγωνία... Δεν ήμουν κάτι τρομερά διαφορετικό από αυτό που περιμένει κανείς. Περίμενες ότι θα έμπλεκες με τη μουσική; Ημουν σίγουρος ότι κάτι θα έκανα με τη μουσική, γιατί σπούδαζα κιθάρα από τα 7 μου χρόνια. Αλλά δεν περίμενα ότι θα βιοποριζόμουν από αυτήν.
Αν κάποτε διηγηθείς στα εγγόνια σου μια ιστορία από τις περιοδείες σου, ποια θα είναι αυτή;
Αναρωτιέμαι αν τα εγγόνια μου θα ενδιαφέρονταν να ακούσουν τις ιστορίες μου (γελάει). Βασικά, θα τους έδινα να διαβάσουν τα «Ξενοδοχεία», το τελευταίο μου βιβλίο, στο οποίο 7 από τις 14 ιστορίες μιλούν για περιοδείες. Σίγουρα θα τους έλεγα μια ιστορία από την περιοδεία με τον Μικρούτσικο και μια από την περιοδεία με τον Μαχαιρίτσα. Οχι επειδή, συμπτωματικά, και οι δύο έχουν φύγει, αλλά επειδή ήταν πολύ ωραίες περιοδείες και οι δύο. Είχαμε γελάσει πάρα πολύ.
Δυστυχώς, μετράς πολλές απώλειες από παλιούς συνεργάτες. Νιώθεις ότι υπάρχουν αντικαταστάτες τους;
Οχι, να πάρει η ευχή. Δεν υπάρχουν. Εδώ δεν ισχύει το «ουδείς αναντικατάστατος». Πώς να αντικαταστήσεις τον Μαχαιρίτσα ή τον Μητροπάνο, τον Αλκή Αλκαίο ή τον Μάνο Ελευθερίου, τον Μικρούτσικο; Ηταν όλοι τους πρόσωπα με τα οποία μεγάλωσα και, τελικά, γίναμε συνεργάτες και πολύ αγαπημένοι φίλοι. Ολο αυτό δεν αναπληρώνεται με τίποτα. Στα μουσικά δρώμενα γενικώς εντάξει, κάποιοι φεύγουν, κάποιοι παίρνουν τη θέση τους κάνοντας κάτι διαφορετικό... Αλλά στη δική μου ζωή, όχι, αυτοί οι άνθρωποι δεν αντικαθίστανται.
Πηγή:Real