Κωνσταντίνος Μπιμπής: «Ήμουν σαν μια ωρολογιακή βόμβα που αφοπλίστηκε μαλακά»

Ίσως στα θετικά να μπορούμε να προσμετρήσουμε το ότι στη μετά την καραντίνα εποχή φαίνεται να γίνονται πιο προσεγμένες δουλειές, θεατρικές και τηλεοπτικές. Πώς το σχολιάζει αυτό ο ηθοποιός;

Στην τηλεόραση γίνονται σίγουρα περισσότερες δουλειές, κι αυτό είναι μεγάλη ευτυχία γιατί εργάζονται πολύ περισσότεροι συνάδελφοι απ’ ό,τι παλαιότερα, κάτι που οδηγεί σε πολύ καλύτερα στατιστικά σε ό,τι αφορά την επιβίωση. Όπως είναι γνωστό, παλεύουμε σε ένα αδυσώπητα εποχικό επάγγελμα, με την ανεργία να μας χαιρετά συνεχώς. Ελπίζω να συνεχίσει να υπάρχει πλουραλισμός στην ελληνική τηλεόραση. Πράγματι, είμαστε μια γενιά πολύ βασανισμένη. Είμαστε η γενιά στην οποία οι γονείς έλεγαν τι πέρασαν και πόσο αγωνίστηκαν για να τα βρούμε εμείς έτοιμα. Πλέον δεν μας το λένε αυτό καθώς βλέπουν ότι αντιμετωπίζουμε κι εμείς τα ίδια, αν όχι χειρότερα.

Πιστεύεις στο «γηράσκω αεί διδασκόμενος»;

Απόλυτα!

Μεγαλώνοντας, λοιπόν, τι έχεις μάθει;

Κατ’ αρχάς, μεγαλώνοντας έχω γίνει λίγο καλύτερος στο να αγαπώ και να αγαπιέμαι. Δηλαδή, έχω γίνει λίγο καλύτερος στη συνύπαρξη με τους άλλους. Νομίζω πως όλοι μας, όταν διανύουμε την ηλικιακή δεκαετία των 20-30, είμαστε λίγο έξαλλοι. Εγώ τουλάχιστον ήμουν. Είχα έναν αδιαμόρφωτο εγωισμό, ένα θυμό, μια άκρατη φιλοδοξία. Αυτά είναι στοιχεία που δεν σε αφήνουν να συνδέεσαι πραγματικά με τους γύρω σου. Ήμουν σαν μια ωρολογιακή βόμβα που αφοπλίστηκε μαλακά. Βέβαια, εδώ και κάποια χρόνια, κάνω και ψυχοθεραπεία, η οποία με έχει βοηθήσει πολύ. Ζούμε σε μια εποχή και μια κοινωνική πραγματικότητα στις οποίες όλοι χρειαζόμαστε την ψυχοθεραπεία μας. Δυστυχώς, διαπιστώνω πολλά προβλήματα στην επικοινωνία των σύγχρονων ανθρώπων.

Πηγή Hello