Κωνσταντίνα Κλαψινού: «Την αγαπώ την τηλεόραση, θυμώνω όμως όταν αντιλαμβάνομαι προχειρότητες»

Τις ελεύθερες ώρες της τις περνούσε παίζοντας κυρίως μόνη, αφού δεν υπήρχαν άλλα παιδιά εκεί κοντά. Έμαθε να φαντάζεται ότι είχε παρέα και να συνομιλεί με αόρατες φίλες. Από μικρή ήξερε πως η ζωή της θα ήταν μακριά από το νησί. «Η Κρήτη είναι ένα πανέμορφο μέρος και όσοι την επισκέπτονται τη θαυμάζουν και την εκτιμούν για τα τοπία αλλά και τους ανθρώπους της. Για μένα όμως η Κρήτη είναι η οικογένειά μου. Είναι οι άνθρωποι που με μεγάλωσαν και μέχρι σήμερα ανυπομονούν να τους επισκεφτώ. Που ανησυχούν για μένα και με αγαπούν άνευ όρων και ανιδιοτελώς. Η Κρήτη δεν θα σήμαινε τίποτα για μένα αν δεν υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι».

Ενσαρκώνοντας τη Μυρτώ Βαρνέζη, τη Δανάη Οικονόμου, τη Νάντια Δελλή ή τη Ζωή από την «Άγρια Γη» ένιωσε άραγε τις ιστορίες των ηρωίδων της υπαρξιακές ακόμη και σε ρομαντικές κομεντί; «Δεν υπάρχει επιτυχημένο έργο αν η ιστορία που λέει δεν θίγει υπαρξιακά ζητήματα. Αυτός είναι ο βασικός ρόλος της τέχνης μας. Μέσα από τις ιστορίες, είτε αυτές τις συναντούμε σε δραματικά έργα, είτε κοινωνικά, είτε κωμωδίες, ακόμη και σε μια ρομαντική κομεντί, πρέπει να δούμε είτε εμάς τους ίδιους, είτε τον διπλανό μας, είτε ολόκληρη την κοινωνία μας.

Να δοθούν απαντήσεις, να τολμήσουμε να ψάξουμε βαθύτερα όλα όσα μας προβληματίζουν. Ένας ήρωας μπορεί να γίνει ο καθρέφτης σου και να σου πει τις μεγαλύτερες αλήθειες. Η μυθοπλασία και μια καλή ιστορία που λέμε σε ένα θέατρο ή από μία οθόνη βοηθούν στο να αφυπνιστούμε και να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα με έναν πιο δίκαιο και ρομαντικό τρόπο. Μέσα από τη μυθοπλασία βλέπουμε τον εαυτό μας, τον διπλανό μας. Ακούμε όσα δεν έχουμε τολμήσει οι ίδιοι να πούμε και ταυτιζόμαστε με καταστάσεις που ίσως ονειρευόμαστε και δεν το παραδεχόμαστε». Όσο για τις επιτυχίες της, θεωρεί πως σημαντικό ρόλο παίζει η εντιμότητα των δημιουργών απέναντι στο κοινό, το να διατηρούν ποιότητα στο έργο τους χωρίς να κάνουν εκπτώσεις. «Την αγαπώ την τηλεόραση, στενοχωριέμαι και θυμώνω όμως όταν αντιλαμβάνομαι προχειρότητες και επιλογές βάσει ξεπερασμένων κριτηρίων», σχολιάζει. Το θέατρο, πάντα ζωντανό, αλλάζει κάθε βράδυ.

Πώς αντιμετωπίζει αυτή την αστάθεια;

«Ο καλλιτέχνης, σε όποια τέχνη κι αν ανήκει το έργο του, αν έχει ανάγκη την ασφάλεια και τη σταθερότητα ίσως θα πρέπει να ξανασκεφτεί την επιλογή του. Ο ηθοποιός μόνο μέσα στο θέατρο μπορεί να έρθει αντιμέτωπος με όλους τους φόβους και τις ανασφάλειές του και να αποδείξει πως αυτός είναι ο προορισμός του. Η τηλεόραση και ο κινηματογράφος, όσο εντυπωσιακά και βοηθητικά κι αν είναι, σου παρέχουν μια ασφάλεια με τις επαναλαμβανόμενες λήψεις και ένα καλό μοντάζ. Στο θέατρο είσαι μόνος, το αναπάντεχο και μοναδικό που μπορεί να συμβεί την ώρα της παράστασης είναι αυτό που κάνει έναν σωστό ηθοποιό να το αγαπάει όλο και περισσότερο».

Πηγή: Gala