Ασπιώτης: «Το επάγγελμά μου θεωρώ πως έχει μια συγγένεια με αυτό των θεραπευτών»

Σε πρόσφατη συνέντευξή του εξομολογήθηκε πως η τηλεόραση δεν τον αφορά καθόλου ενώ αποκάλυψε ποια ανάγκη του καλύπτει η υποκριτική.

Ποια προσωπική σου ανάγκη καλύπτει ή εκφράζει η υποκριτική;

Στα είκοσι, περίπου, χρόνια που ασχολούμαι επαγγελματικά με το θέατρο, θα σου πω ότι εκφράζει την ανάγκη επιβίωσης, αυτή είναι η δουλειά μου. Το σημαντικότερο, ωστόσο, που με οδήγησε πριν από τόσα χρόνια σε αυτή τη δουλειά είναι ότι εκφράζει την ανάγκη μου να λέω ιστορίες, να μπαίνω σε διαφορετικούς κόσμους και να τους μοιράζομαι, να συζητώ, με έναν συγκεκριμένο βέβαια τρόπο, με ένα έργο στο οποίο βλέπω πράγματα που θέλω να μοιραστώ. Το επάγγελμά μου θεωρώ πως έχει μια συγγένεια με αυτό των θεραπευτών. Πιστεύω πως μπορώ, μέσα από αυτή τη δουλειά, να κάνω καλό στον κόσμο, στην ψυχική και σωματική υγεία. Είναι συνώνυμο της γενναιοδωρίας για μένα, ο τρόπος να βοηθήσω κοινωνικά, να συνεισφέρω σε αυτή τη ζωή.

Η τηλεόραση πόσο σε αφορά;

Όχι πολύ... Θα έλεγα κοντά στο καθόλου. Θα έλεγα πως οι περισσότερες δουλειές -για να μην είμαι αφοριστικός και μιλήσω για όλες, υπάρχουν κάποιες που ξεχωρίζουν και διαφέρουν- γίνονται με έναν τρόπο που δεν είναι κοντά σε αυτά ' που πρεσβεύω. Το θέμα δεν είναι οι ρυθμοί, αλλά οι λόγοι για τους οποίους αναγκάζονται οι παραγωγές να έχουν αυτούς τους ρυθμούς. Οι λόγοι είναι οικονομικοί, αφορούν το κέρδος και μόνο. Γίνονται εκπτώσεις στην ποιότητα γιατί πρέπει να προλάβουν.

Πηγή Hello

Κωνσταντίνος Ασπιώτης: «Υπήρχαν μέρες που παίζαμε για τέσσερα άτομα»

Κωνσταντίνος Ασπιώτης: «Όλος αυτός ο χαμός που γίνεται στα σόσιαλ με αηδιάζει»

Κωνσταντίνος Ασπιώτης: «Ντρέπομαι. Προσπαθούσα να γίνω συμπαθητικούλης για κάτι τόσο απαράδεκτο»