Γιώργος Κωνσταντίνου: «Τον καιρό εκείνο ήταν δυστυχώς ο θάνατός σου η ζωή μου»

Ηταν σκληρά τα χρόνια στο Θέατρο Τέχνης με Κουν;

Δεν θυμάμαι καν πώς πέρασε ο χρόνος. Εμένα και τον Καζάκο, που ήμασταν ίδια φουρνιά, μας έπαιρνε ο Κουν, μας έβαζε να αλλάζουμε τα σκηνικά και έτσι δεν πληρώναμε δίδακτρα. Πολλές φορές παίζαμε και ρολάκια και μεγαλύτερους ρόλους. Δεν ήταν δύσκολα. Είχαμε τον Διαμαντόπουλο και τον Κουν. Μάλλον ήταν ελκυστικά. Γιατί παίζαμε ρόλους. Καθόμουν σπίτι μου, στο δωμάτιό μου, έπαιζα και θυμάμαι ήταν ωραία. Αυστηρά ήταν, βέβαια, μετά όταν γίναμε ηθοποιοί και μπήκαμε στο επάγγελμα. Έκατσα έναν χρόνο στον Κουν. Τότε ήταν πολύ αυστηρός. Γιατί ήταν σπουδαίος σκηνοθέτης και δάσκαλος, με φοβερή πείρα και έβλεπε πότε παίζεις ψεύτικα. Έλεγες εσύ, μα εγώ τον ένιωσα τον ρόλο, και εκείνος έλεγε, είσαι ψεύτης. Αυτό τον έκανε έξαλλο, άμα έβλεπε έναν ηθοποιό που δεν το ζούσε. Στο Θέατρο Τέχνης μάθαμε τι σημαίνει ζω τον ρόλο και μετουσιώνομαι στον ρόλο που παίζω.

Η εξομολόγηση του Γιώργου Κωνσταντίνου: «Ο τζόγος είναι καταστροφικός, με έχει πονέσει»

Το ΜeToo σας εξέπληξε; Ήταν όλα εύκολα τότε;

Μα τι λες; Τον καιρό εκείνο ήτανε δυστυχώς ο θάνατός σου η ζωή μου. Οι παλαιότεροι πρωταγωνιστές σχεδόν αμφισβητούσαν τους νέους. Κι εκείνους που αμφισβητούσαν περισσότερο ήταν τους ταλαντούχους. Έτυχε να είμαι ένας από αυτούς. Έφαγα πολύ κυνηγητό. Δεν πέρασα καθόλου καλά. Βίωσα πολύ ανταγωνισμό. Από τους μεγαλύτερους από μένα. Από πολύ καθιερωμένους και σπουδαίους που δεν είχαν καμία ανάγκη. Ήταν φοβερό. Τους λάτρευε ο κόσμος. Ε, δεν γουστάραν να είναι κανένας άλλος. Ήταν όλοι με τη φοβία ότι θα τους πάρεις τη λάμψη, τη δόξα. Ήταν αυτή η νοοτροπία της εποχής. Κατάφερα να περάσω καλά και να προχωρήσω στο θέατρο όταν πρωτόγινα πρωταγωνιστής. Και έγινα μετά το περίφημο προφιτερόλ με την Αλίκη. Μετά έγινα θιασάρχης. Μέχρι τότε βίωνα παντού ανταγωνισμό. Το καρποφόρο δέντρο το πετροβολάμε. Γι’ αυτό εγώ αγάπησα πολύ τους νέους ανθρώπους. Έκανα θιάσους και τηλεόραση, και πήρα νέους ανθρώπους. Βοήθησα. Κάποιοι γίναν και πρωταγωνιστές. Και βοήθησα και αγαπώ τους ταλαντούχους νέους. Όταν παίζουμε μαζί, πάω στην κουίντα και τους παρακολουθώ. Δεν ήμουν ποτέ φραγμός για κανέναν.

Πηγή Αυγή

Γιώργος Κωνσταντίνου: «Εχω συνεργαστεί με ηθοποιούς που δεν φαντάζεστε τον βεντετισμό τους...»

Κωνσταντίνου – Τότσικας: «Όταν παίζουμε, μπαίνουμε σ’ ένα κλίμα και ξαφνικά αλλάζει όλη μας η ζωή»

Γιώργος Κωνσταντίνου: «Το θέατρο ήταν η σύζυγός μου και η τηλεόραση η ερωμένη μου»