Αντωνόπουλος: «Ήμουν πιανίστας & χτύπησα στα δάχτυλά μου... Μετά το ατύχημα δεν θα μπορούσα να...»

Όπως λοιπόν αποκαλύπτει ο γνωστός ηθοποιός, η μεγάλη του αγάπη ήταν η μουσική και ήθελε να γίνει πιανίστας. Ένα ατύχημα όμως, τον απέτρεψε από το να ακολουθήσει τη συγκεκριμένη καριέρα, όμως ευτυχώς, ο καλλιτεχνικός κόσμος δεν τον έχασε εντελώς αφού διέπρεψε στον κόσμο της υποκριτικής...

Αντωνόπουλος: Η Κατάρα της Τζέλας Δελαφράγκα είναι κωμωδία, παρωδία και θρίλερ ταυτόχρονα»

Το ευρύ κοινό σάς έχει γνωρίσει μέσω της τηλεόρασης... Την αγαπάτε;

Φυσικά την αγαπάω την τηλεόραση. Ωστόσο, η μεγάλη μου αγάπη είναι το θέατρο, το οποίο είναι ζωντανό. Αγωνίζεσαι καθημερινά να πείσεις το κοινό, το οποίο δεν είναι ποτέ το ίδιο. Η τηλεόραση και ο κινηματογράφος είναι κάτι που δεν ελέγχεις, ούτε μπορείς να διορθώσεις. Γυρίζεται μία σκηνή στην κάμερα και τη βλέπεις αργότερα στο σπίτι σου. Στο θέατρο, αν κάνεις κάτι λάθος, μπορείς να το διορθώσεις την επόμενη ημέρα.

Πέρυσι, σας απολαύσαμε στη σειρά «Ψυχοκόρες». Τι γεύση σάς άφησε αυτή η δουλειά;

Ήταν υπέροχη δουλειά. Αν έχω κάνει 25 σειρές στην τηλεόραση, οι «Ψυχοκόρες» είναι μέσα στις τρεις αγαπημένες μου, μαζί με το «Δις εξαμαρτείν» και το «Μαμά και γιος», που κάναμε με την Ντίνα Κώνστα στην ΕΡΤ.

Σας έχουμε απολαύσει τόσο σε κωμικούς όσο και σε δραματικούς ρόλους. Η κωμωδία είναι πιο δύσκολο είδος;

Αγαπώ εξίσου το δράμα και την κωμωδία, αλλά πράγματι ο κωμικός ρόλος είναι πιο απαιτητικός. Είναι πολύ πιο δύσκολο να κάνεις τον άλλο να γελάσει, από το να τον κάνεις να κλάψει.

Ποια είναι τα συστατικά μίας καλής κωμωδίας;

Πιστεύω ότι είναι πάρα πολλά τα συστατικά, αλλά το κυριότερο είναι το ταλέντο αυτού που τη γράφει. Δεν υπάρχει «συνταγή» για μια καλή κωμωδία.

Είστε εγγονός της Κατίνας Παξινού και του Αλέξη Μινωτή. Ήταν ανέκαθεν επιθυμία σας να ασχοληθείτε με την τέχνη της υποκριτικής;

Όχι, όταν ήμουν μικρός, ήθελα να γίνω μουσικός, αλλά ένα ατύχημα που είχα στο σχολείο μού χάλασε τα σχέδια. Ήμουν πιανίστας και χτύπησα στα δάχτυλά μου. Αυτό το χτύπημα δεν προκάλεσε πρόβλημα στη ζωή μου, αλλά δεν θα μπορούσα ύστερα από αυτό να ήμουν τόσο καλός στο πιάνο. Οπότε επέλεξα να ακολουθήσω επαγγελματικά την αμέσως επόμενη αγάπη μου, που ήταν το θέατρο. Επηρεάστηκα, φυσικά, από το γεγονός ότι είχα αυτούς τους παππούδες, αλλά ήταν κάτι δεδομένο. Και ο αδελφός μου μεγάλωσε με τους ίδιους ανθρώπους, αλλά δεν έγινε ηθοποιός. Μέσω των παππούδων μου, μου δόθηκε το ερέθισμα να γνωρίσω την τέχνη της υποκριτικής, επειδή μεγάλωσα μέσα στο θέατρο.

Έχετε μια σημαντική καλλιτεχνική πορεία. Αισθάνεστε δικαιωμένος;

Αισθάνομαι απόλυτα δικαιωμένος με την πορεία μου. Υπήρξα πολύ τυχερός στη ζωή μου, τόσο στην επαγγελματική όσο και στην προσωπική. Παρόλες τις δυσκολίες, αναποδιές, ασθένειες που μου παρουσιάστηκαν, το πρόσημο της ζωής μου είναι θετικό.

θεατρικά, σας απολαμβάνουμε στην παράσταση «Για μια ζωή». Τι είναι για εσάς αυτή η δουλειά;

Αυτή είναι ακόμα μία ευτυχισμένη στιγμή στη συνεργασία μου με τον Μιχάλη Ρέππα και τον Θανάση Παπαθανασίου, που φανερώνει το μεγάλο ταλέντο τους. Έχουν καταφέρει να γράψουν μία κωμωδία μέσα σε ένα πολύ ζοφερό περιβάλλον όπως είναι η Κατοχή. Βλέπουμε και την αρχή του Εμφυλίου, δωσίλογους, απατεώνες, όμως το έργο είναι κωμικό. Η παράσταση συνεχίζεται και το 2025 και αυτό το διάστημα γίνονται συζητήσεις για να πάμε και στη Θεσσαλονίκη.

Τι εύχεστε για το 2025;

Είναι κοινοτυπία αυτό που θα πω, αλλά το εννοώ. Εύχομαι να έχουμε την υγειά μας και τα μυαλά μας, τίποτε άλλο. Όλα τα υπόλοιπα περισσεύουν.

Πηγή: My TV

Αλέξανδρος Αντωνόπουλος: Κακόβουλα, ποταπά, αισχρά & χυδαία τα σχόλια για την ηλικία της Μαρινέλλας

Αλέξανδρος Αντωνόπουλος: Η σοβαρή περιπέτεια υγείας του - «Είπα "να ήρθε και μένα η ώρα μου"»

Αλέξανδρος Αντωνόπουλος: «Με τον παππού μου, Αλέξη Μινωτή, τα χαλάσαμε για τα κληρονομικά»