Βλαβιανού: Η απώλεια που την κλόνισε-Πολλές φορές οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν αν πονάω ή όχι

Δεν γνώρισες τον πατέρα σου, γιατί πέθανε όταν ήσουν μόλις τεσσάρων μηνών, γι’ αυτό και σου έδωσαν το όνομα του. Σε έχουν βαφτίσει Νικολέττα – Κατερίνα. Πως ήταν για σένα ως παιδί αυτές οι εορταστικές μέρες;

Η μητέρα μου μου έδινε πολλή αγάπη οπότε το κάλυπτε πολύ καλά. Είχαμε φιλικά, συγγενικά πρόσωπα, τη νονά μου, τα ξαδέλφια μου. Οι άλλοι το σκέφτονταν πιο πολύ παρά εγώ. Θυμάμαι ότι εγώ ήμουν μες στην καλή χαρά, έτρεχα συνεχώς, γελούσα και ονειρευόμουν. Είχα μια υπέροχη γιαγιά, τη νονά Αγγελική, που τις μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς καθόταν και μου διηγούνταν παραμύθια και μύθους για ξωτικά, νεράιδες, αγγέλους και τον Άγιο Βασίλη.

Ο θάνατος της μητέρας σου πόσο σε άλλαξε, δεδομένου ότι για σένα ήταν μάνα και πατέρας μαζί;

Συνέβη το 2003. Ήταν πολύ δύσκολο. Εγώ γενικά έχω μια τάση να πηγαίνω μπροστά και αυτό με βοήθησε. Πολλές φορές οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν αν πονάω ή όχι. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πονάω. Αλλά πρέπει να προχωρήσω.

Πηγή: OnTime

Διαβάστε επίσης:

Βλαβιανού: Δεν είπα ποτέ "τα παρατάω", δεν είχα τέτοια περιθώρια, απλώς έψαχνα διόδους"

Παγκόσμια Ημέρα Οικογένειας: Οι σούπερ γιαγιάδες της ελληνικής σόουμπιζ!

Βλαβιανού: Πήγαινα στο ξενοδοχείο που έμενε ο Aλ Πατσίνο, έλεγα "δε θα κατέβει ο κοντός; Θα κατέβει"