Δώρα Τσαμπάζη: Η μετακόμισή μας στην Αθήνα σήμαινε μια απελευθέρωση από όσα μας πλήγωσαν

Μετά την απώλεια του συζύγου της και σπουδαίου ολυμπιονίκη, Αλέξανδρου Νικολαΐδη, στάθηκε στα πόδια της και στήριξε τα παιδιά της με όλες τις δυνάμεις της.
Η μετακόμισή της στην Αθήνα, πριν από έναν χρόνο περίπου, ήταν μία από τις δυσκολότερες αποφάσεις της.

Τσαμπάζη: Συγκινεί η ανάρτησή της για τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη – Δύο χρόνια χωρίς το χαμόγελό σου...

«Ήταν η πιο σοφή επιλογή που έκανα! Όταν θυμάμαι ότι πέρυσι λίγο πριν μετακομίσουμε, είχα δεύτερες σκέψεις για το αν τα καταφέρουμε, νιώθω τόσο χαζή... Η μετακόμισή μας στην Αθήνα σήμαινε και μια απελευθέρωση από όσα μας πλήγωσαν. Ταυτόχρονα μου άνοιξε ένα τεράστιο επαγγελματικό πεδίο, με ευκαιρίες που άρπαξα και θέλω να πιστεύω ότι τα πάω εξαιρετικά και δικαιώνω όσους με επέλεξαν», λέει η Δώρα Τζαμπάζη στη Realnews.

Είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη σε θέματα υγείας, ειδικά του καρκίνου, αλλά και στο κομμάτι των μονογονεϊκών οικογενειών. Έχει μεγάλη ανάγκη να ταυτιστεί και να συναισθανθεί, γι' αυτό και συμμετέχει σε πολλές φιλανθρωπικές δράσεις. «Είναι σημαντικό να νιώθω ότι έτσι "ξεπληρώνω" την αλληλεγγύη και τη βοήθεια που πήραμε εμείς κατά τη διάρκεια της ασθένειας του Αλέξανδρου, αλλά και μετά την απώλειά του. Η αλληλεγγύη είναι αλυσίδα. Δεν χρειάζεται να ανταποδώσεις κάτι σε αυτόν που σε βοήθησε, αρκεί να βοηθήσεις όποιον άλλον, που θα το χρειαστεί και έτσι η αλυσίδα μεγαλώνει». Τα παιδιά της καθημερινά τής θυμίζουν τον άνθρωπό της που έφυγε άδικα.

Είναι εκεί και μαζί προχωρούν: «Ο Γιώργος τού μοιάζει πολύ εξωτερικά στα χαρακτηριστικά, στη δύναμη και στο ύψος. Στον χαρακτήρα του έχει πολλά στοιχεία δικά του, είναι αγαπησιάρης ευαίσθητος και λίγο ψυχαναγκαστικός όπως ήταν και ο Αλέξανδρος και πάντα τον πείραζα για αυτό! Η Ελεάννα νομίζω πλέον ότι μοιάζει περισσότερο σε εμένα και εξωτερικά και εσωτερικά». Η Δώρα ήταν πολύ δεμένη με τον σύζυγό της και πιστεύει πως θα ήταν υπερήφανος για εκείνη: «Νομίζω ότι θα μου έλεγε πως τα καταφέρνω καλά και τον κάνω υπερήφανο».

Η μεγαλύτερη κληρονομιά που τους άφησε ο Αλέξανδρος είναι ουσιαστική, όπως ήταν εκείνος ως άνθρωπος, όπως ήταν και τα πιστεύω του: «Να σέβομαι τον συνάνθρωπο, να εκτιμώ όσους μας βοήθησαν, να μην ξεχνώ ποτέ από πού ξεκίνησα και πού θέλω να πάω». Μπορεί να είναι μαχήτρια και δυνατή αλλά πάντα δίνει στον εαυτό της το περιθώριο να λυγίζει: «Πάντα πρέπει να αφήνουμε τον εαυτό μας να λυγίσει όποτε το έχει ανάγκη. Δεν είναι κακό, ούτε σημάδι αδυναμίας. Δυνατές μας κάνει ο τρόπος που επανερχόμαστε από μια κρίση ή μια δύσκολη μέρα και όχι οι ψεύτικες άμυνες για να αποδείξουμε στον εαυτό μας και στους γύρω μας ότι όλα πάνε καλά»

Πηγή Real

2 χρόνια από τον θάνατο του Αλέξανδρου Νικολαΐδη: Μου λείπει η αγκαλιά του που με προστάτευσε απ'όλα

Συγκλονίζει η Δώρα Τσαμπάζη: «Όταν πήραμε την διάγνωση καρκίνου του Αλέξανδρου, θήλαζα τον γιο μας»

Ημέρα πατέρα: Συγκλονίζει η Τσαμπάζη για τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη: «Καμία μέρα δεν είναι πιο δύσκολη»