Το κόκκινο ποτάμι- Η συνέχεια: Η Ιφιγένεια σε απόγνωση - Στήριγμα της ο γιατρός Δημοσθένης Μαντάς

Μετά την αφήγηση του χρονικού της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από τους Νεότουρκους, έρχεται για να μας ταξιδέψει στο χώρο και το χρόνο που οδήγησε εκατομμύρια Έλληνες στην προσφυγιά και την εξαθλίωση.

Mέσα από τις ατομικές περιπέτειες των πρωταγωνιστών της, η εντυπωσιακή σειρά φωτίζει εμβληματικά ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν τον Ελληνισμό, όπως η Μικρασιατική Εκστρατεία και η Καταστροφή, ο εξανδραποδισμός των Ελλήνων Μικρασιατών, η πυρπόληση της Σμύρνης και η ανταλλαγή πληθυσμών, που οδήγησαν στην προσφυγιά και την εξαθλίωση εκατομμύρια Έλληνες.

Οι Μικρασιάτες πρόσφυγες βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια σκληρόκαρδη και φοβική «μητέρα πατρίδα», που τους αντιμετώπισε ως παρίες και «τουρκόσπορους» βαθαίνοντας περισσότερο την ανοιχτή πληγή της προσφυγιάς.

Ο Μανούσος Μανουσάκης διευθύνει το πολυπληθές καστ καταξιωμένων ηθοποιών, συνεχίζοντας τα γυρίσματα ανά την Ελλάδα. Μετά τη Θεσσαλονίκη το Μεταξοχώρι, τα Αμπελάκια στη Λάρισα, τη Βέροια αλλά και την Ξάνθη, τα γυρίσματα συνεχίζονται στο Λαύριο.

«Αισθανθήκαμε ότι έπρεπε να συνεχιστεί το “Κόκκινο ποτάμι”», εξηγεί ο σκηνοθέτης. «Τελειώσαμε την ιστορία μας σε μια κορύφωση, και τώρα έπεται η επόμενη κορύφωση, που είναι η τραγική ιστορία του Ελληνισμού από το 1919 μέχρι το 1923, μέσα από τις ιστορίες των νέων ηρώων μας. Γιατί οι προηγούμενοι ήρωές μας σφαγιάστηκαν στην Ποντιακή Γενοκτονία.

Μέσα απ’ τους καινούργιους ήρωες βλέπουμε την προσφυγιά, που έρχεται στην αρχή σιγά σιγά, στη συνέχεια σε μεγάλα κύματα, βλέπουμε την Καταστροφή της Σμύρνης. Την ελπίδα, την απόγνωση και την απογοήτευση. Την ελπίδα και την καταστροφή. Το μεγαλείο και το δράμα».

Ενώ ο Κεμάλ Ατατούρκ εκφωνεί το διχαστικό λόγο του στη Σαμψούντα και ο πόλεμος κορυφώνεται, η Ιφιγένεια με το παιδί της δραπετεύουν και επιβιβάζονται στο πλοίο για τη Γαλλία, την ίδια στιγμή που ο Μίλτος παραδίδεται στους διώκτες τους για να σωθούν εκείνοι, με αποτέλεσμα τον τραγικό θάνατό του, γεγονός που δεν μαθαίνει η Ιφιγένεια (Αναστασία Παντούση), η οποία συνεχίζει να τον αναζητά επίμονα, μη λογαριάζοντας το κόστος, στον β’ κύκλο της σειράς.

Η Ιφιγένεια στο πλοίο, με το μονάκριβο γιο της αγκαλιά, καθώς απομακρύνεται από την πατρίδα της, του σιγοψιθυρίζει: «Αφήνουμε για πάντα τον τόπο μας. Φεύγουμε. Μακριά από την πατρίδα.

Ποτέ δεν θα στερέψουν τα δάκρυά μας. Πάντα Θα κλαίμε για τους ανθρώπους μας, που αγαπήσαμε. Γιατί χωρίς αυτούς δεν υπάρχουμε... Ο θάνατος είναι μικρός μπροστά στη θύμηση και στην αγάπη». Στο πλοίο το μωρό αρρωσταίνει και η Ιφιγένεια αναγκάζεται να κατέβει στη Θεσσαλονίκη, για να του σώσει τη ζωή.

Στο νοσοκομείο γνωρίζει το μαχητικό γιατρό Δημοσθένη Μαντά (Όμηρος Πουλάκης), που θα προσπαθήσει να σώσει το παιδί της και θα τη βοηθήσει στην αναζήτησή της για τον Μίλτο, στα βάθη της Τουρκίας. Ο Νικολαΐδης, στην Τουρκία, μόλις ανακτά τις δυνάμεις του ψάχνει για τη γυναίκα του και τις κόρες του, καθώς δεν γνωρίζει την τύχη τους.

Στη Θεσσαλονίκη, η Ιφιγένεια βάζει σκοπό της να γυρίσει στην Τουρκία για να βρει τον άντρα της τον Μίλτο, αλλά και τον πατέρα της. Αφού βεβαιώνεται ότι το παιδί σώθηκε και είναι ασφαλές, ξεκινάει για το παράτολμο ταξίδι στην Τουρκία, όπου το δόγμα του Κεμάλ «η Τουρκία ανήκει στους Τούρκους» φανατίζει τον κόσμο και οι σφαγές των χριστιανικών πληθυσμών κορυφώνονται.

Ο Όμηρος Πουλάκης υποδύεται τον ιδεαλιστή μαχητικό γιατρό Δημοσθένη Μαντά, που υπηρετεί στο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης. Ο γιατρός «υποδέχεται τους πρόσφυγες με αυταπάρνηση και καλοσύνη.

Σε αντίθεση με την ηπειρωτική Ελλάδα, που δείχνει την έντονη αντίθεσή της απέναντι στον Ελληνισμό που ερχόταν από την προσφυγιά» λέει ο πρωταγωνιστής, ενώ για τη συνεργασία του με τον Μανούσα Μανουσάκη επισημαίνει: «Είναι ένας πολύ συναισθηματικός άνθρωπος. Αυτό, για μένα, είναι ευοίωνο στοιχείο για οποιαδήποτε συνεργασία. Πόσο μάλλον για μία τόσο δύσκολη».

Ο Σωτήρης Λατζάκης υποδύεται, όπως και στον α’ κύκλο τον Βασίλειο (Μπαζίλ) Ζαχάρωφ (ή Βασίλειο Ζαχαρίου). Έλληνας μεγαλοεπιχειρηματίας, έμπορος όπλων, αλλά και εθνικός ευεργέτης, με πολύ έντονη δράση στις αρχές του 20ου αιώνα, καθώς διαδραμάτισε σημαντικό παρασκηνιακό ρόλο στην τότε ευρωπαϊκή πολιτική, αλλά και στην απόφαση της Ελλάδας να συμμετάσχει στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο πλευρό της Αντάντ.

Πηγή:Τηλεθεατής