Αντώνης Λουδάρος: «Δεν αντέχω άλλο τον εαυτό μου»

Είναι γεγονός ότι είναι πολύ αγαπητός, δεδομένο εδώ και χρόνια. Όμως, το να περιμένει πάντα κάτι ο άλλος από εκείνον, ας πούμε να είναι καλό παιδί και αλέγρος και να κάνει τους άλλους συνέχεια να γελούν, τον κουράζει καμιά φορά; Ο ηθοποιός απαντά στη real: «Άνθρωπος είμαι, μου συμβαίνουν διάφορα, μπορεί πράγματι να μην έχω διάθεση να χαμογελάσω. Όμως, χαμογελάω. Και χαμογελώντας, ξεχνώ κι εγώ τα προβλήματά μου. Αφήνομαι στην αγάπη που μου προσφέρεται. Ξέρεις, δεν έχει να κάνει με θαυμαστές, δεν με κολακεύουν, δεν προσπαθούν να μου χαϊδέψουν τ' αυτιά, ποτέ δεν το εισπράττω έτσι. Όμως, σου λέει ο άλλος «Σας παρακολουθώ επειδή μου δίνετε λίγη ελπίδα». Και τότε θυμάσαι ξανά για ποιον λόγο κάνεις αυτή τη δουλειά. Για να βοηθάς. Δεν με κουράζουν οι άνθρωποι γύρω μου. Εγώ... με κουράζω. Μερικές φορές μού είναι εξαιρετικά δύσκολο να βγω στη σκηνή. Δεν αντέχω εγώ άλλο τον εαυτό μου. Το ότι πρέπει να βγω κάθε βράδυ, συγκεκριμένη ώρα, να πω συγκεκριμένα λόγια με συγκεκριμένο τρόπο, κάποια στιγμή με στεγνώνει τόσο πολύ, που θα ήθελα να πω «Συγγνώμη, απόψε δεν θα παίξω». Όμως, δεν γίνεται. Πέρα από όλα, το να είσαι ηθοποιός είναι και επάγγελμα».

Υπάρχει κάτι, κάποιος ρόλος, που θα σε έκανε να νιώσεις διαφορετικός; Που θα σε ξεκούραζε και τον ονειρεύεσαι;

«Όχι, όχι. Δεν έχω σκεφτεί κάτι. Απλώς, θέλω να κάνω ρόλους συμπυκνωμένους, που να έχουν να πουν πράγματα ουσίας. Κουράζεσαι όταν ο ρόλος είναι ελλειπτικός και πας να βγάλεις από τη μύγα ξίγκι. Ή όταν ο τρόπος που ο σκηνοθέτης έχει επιλέξει να τον παρουσιάσει δεν είναι ξεκάθαρος».