Λουιζίδου: «Με τον Αθερίδη έχουμε κάνει σούζες, αδιανόητα πράγματα. Άγιο είχαμε»

Πότε γίνεσαι καταπιεστική με τον γιο σου Βίκτωρα, που είναι πλέον 15 χρόνων και μπαίνει στην εφηβεία;
«Σε ότι αφορά τον κίνδυνο και την ασφάλεια του, γίνομαι υπερπροστατευτική. Αγχώνομαι όταν ξέρω ότι είναι έξω και δεν πρόκειται να κοιμηθώ, μέχρι να δω ότι γύρισε και είναι καλά. Προσπαθώ να συντονίζομαι και με τις υπόλοιπες μητέρες, ώστε να μην του καταστρέψω την κοινωνική του ζωή, ζητώντας του, ας πούμε, να γυρίσει νωρίτερα από την παρέα του στο σπίτι. Ευτυχώς για τις σύγχρονες μαμάδες υπάρχουν τα κινητά. Δεν του τηλεφωνώ κάθε τρεις και λίγο, γιατί ξέρω ότι είναι ντροπιαστικό να το σηκώνει και να μιλάει με τη μάνα του, αλλά θα του ζητήσω να μου στείλει μήνυμα όταν ξεκινάει από την πλατεία και έρχεται προς το σπίτι».

Ποια από τις αταξίες που έκανες μικρή εύχεσαι να μην επαναλάβει ο γιος σου;
«Ότι έχει σχέση με τις μηχανές, διότι έχω κάνει απίστευτες ανοησίες. Προχθές είχα αυτή τη συζήτηση με τον Χάρη Γρηγορόπουλο, με τον οποίο παίζουμε μαζί στο θέατρο. Και θυμόμασταν γιατί γνωριζόμαστε από τη Θεσσαλονίκη κάτι απίστευτα βράδια που διανύαμε με ένα μηχανάκι 50άρι 30 χιλιόμετρα τρικάβαλο, για να φτάσουμε σε ένα κλαμπ. Με τον Θοδωρή Αθερίδη, με τον οποίο ήμασταν μαζί στη σχολή του ΚΘΒΕ, βρίσκαμε πολύ αστείο στη Σαντορίνη να πηγαίνουμε με σβησμένα φώτα από την Οία μέχρι τα Φηρά. Έχουμε κάνει σούζες, έχουμε κάνει αδιανόητα πράγματα. Δεν ξέρω ποιον Άγιο είχαμε και μας φυλούσε. Τίποτα από αυτά δεν θα ήθελα να κάνει ο Βίκτωρας και, όποτε τα σκέφτομαι, θυμάμαι και μία φοβερή ατάκα που μας έλεγε η μητέρα κάποιου φίλου μας: "Η μάνα του χέστη δεν έκλαψε ποτέ"».
Πηγή: ΟΚ