Στέλλα Καλλή: «Στην αρχή ζορίστηκα και στενοχωρήθηκα…»

«Δεν βγαίναμε πολύ έξω, δεν είχαμε κοινωνικές συναναστροφές Ήταν επικίνδυνο και βέβαια ήμασταν ξένοι, σε έναν ξένο τόπο και όχι πολύ αρεστοί. Δεν μπορούσαμε να γίνουμε πολύ φίλοι με μια ξένη κουλτούρα. Ως εμπειρία τη θυμάμαι με ένα αίσθημα φόβου» τόνισε στο ΟΚ.

-Όταν επέστρεψες στην Κύπρο, σε αντιμετώπιζαν κι εκεί σαν ξένη;

«Δεν είχα μάθει να μιλάω την κυπριακή διάλεκτο κατ ία παιδιά με κορόιδευαν, και μάλιστα πολύ. Με έλεγαν «σνομπ», μου έλεγαν «ποια είσαι εσύ που ήρθες τώρα εδώ και δεν μιλά5 κανονικά;» και άλλα τέτοια. Στην αρχή ζορίστηκα και στενοχωρήθηκα, αλλά στη συνέχεια εξοικειώθηκα και τους κέρδισα»

-Είχες τη στήριξη των γονιών σου όταν ξεκίνησες το τραγούδι;

«Στην αρχή δεν με είχαν πάρει στα σοβαρά, αφού στην πρώτη μου συναυλία -στα 13 μου, στο σχολείο- δεν ήρθαν καν να με δουν. Είχα στενοχωρηθεί πολύ. Είπα μέσα μου τότε: «θα δείτε μια μέρα, που δε'με πιστεύετε». Μετά σιγά αίγα ήρθαν, οπότε νομίζω ότι η στήριξη ΐου5 ξεκίνησε όταν είδαν πως παίρνω στα σοβαρά το τραγούδι. Όμως δεν μου είπαν ποτέ να κάνω κάτι άλλο. Πιστεύω ότι ήταν λίγο όνειρο της μητέρας μου να ασχοληθεί με το τραγούδι, αλλά, επειδή δεν μπόρεσε να το κάνα πραγματικότητα -γιατί, αν και είχε εξαιρετική φωνή, ο παππούς δεν την άφηνε-έβαλε εμένα σ' αυτόν τον δρόμο.»