Θάνος Μικρούτσικος: «Ο Ρίτσος ήταν δάσκαλος μου»

«Ο Ρίτσος ήταν δάσκαλος μου. Τον συναντούσα όταν ήμουν πολύ μικρός στο σπίτι του και μου έδινε πολλές συμβουλές. Μου έλεγε «Γράφε για ό,τι σε καίει. Σε καίει η βία της δικτατορίας; Γράφε. Σε καίει ο έρωτας; Γράφε. Σε καίει ο χωρισμός; Γράφε. Σε καίει ένας περίπατος στην εξοχή; Γράφε, αλλά πρόσεχε, γιατί το πώς γράφεις και όχι τι γράφεις έχει σημασία. Γιατί όλα τα θέματα δεν είναι πάνω από δέκα. Το έργο το κάνει ο τρόπος σου». Ετσι, η έμπνευση μου έρχεται από οτιδήποτε με καίει. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ό,τι ρε καίει την άλλη μέρα γίνεται τραγούδι. Αποθηκεύεται στην καρδιά και σε κατάλληλες συνθήκες βγαίνει προς τα έξω» τόνισε στο Secret.

-Ποια θεωρείτε έως τώρα τη μεγαλύτερη σας επιτυχία;

«Εχω μια αρχή, που προσπαθώ να μεταδώσω και στα παιδιά μου και σε όλους τους νέους: Αν αξίζει τον κόπο που ήρθαμε σε αυτόν εδώ τον πλανήτη, είναι για να ξεπερνούμε τα όρια μας, τις δυνατότητες μας. Με αυτό το κριτήριο ξεπέρασα τον εαυτό μου δύο φορές. Οταν έγραψα την όπερα «Η επιστροφή της Ελένης», το 1992-3, όπου είχα να παλέψω με 150 όργανα και φωνές και κατάφερα να καθυποτάξω αυτό το τεράστιο πράγμα. Και πέντε χρόνια πιο μετά έγραψα το διπλό κονσέρτο για βιολί, πιάνο και ορχήστρα, που και εκεί αισθάνομαι ότι ξεπέρασα τις δυνατότητες μου, πάντα σε σχέση με το αποτέλεσμα. Από εκεί και πέρα, χωρίς αυτό το κριτήριο, είναι σαφώς ο Καββαδίας, που έγραψα τραγούδια με τα οποία συνομίλησα με τον καθένα ξεχωριστά. Μετά από κάθε συναυλία, οι νέοι μου λένε πράγματα πολύ ουσιαστικά και αυτό με κινητοποιεί ιδιαίτερα. Μου λένε πως η μουσική μου τους εμψυχώνει και τους κάνει να ονειρεύονται.»

-Στα 50 χρόνια της διαδρομής σας τι σας λύγισε;

«Στη μουσική δεν δυσκολεύτηκα πολύ. Παλεύω συνεχώς και ποτέ δεν κάθομαι πάνω στα κεκτημένα μου. Οσοι το έκαναν αυτό έκλεισαν, τελείωσαν. Τα τελευταία επτά χρόνια έχω κάνει 650 συναυλίες. Τώρα στο Ηρώδειο πάω για την 651η. Είμαι συνεχώς στον δρόμο. Στον τομέα της καθημερινότητας και της κοινωνικής ζωής υπάρχουν δυσκολίες. Νιώθω ότι οι άνθρωποι με μεγάλο έργο είναι υποχρεωμένοι να υπεραυπίζονται τους άλλους, να βγαίνουν να μιλούν και όχι να σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους.»