Μικρούτσικος: «Δεν συνεχίζω να γράφω για να με παίξει η Φιλαρμονική του Βερολίνου»

Πιστεύετε ότι η διάρκεια Ενός έργου τέχνης είναι προβλέψιμη;

«Όχι. Το έργο τέχνης ακολουθεί μια αργή πορεία στον χρόνο. Κανείς δεν γνωρίζει τι θ' απομείνει, πως υπάρχουν ενδείξεις μόνο. Το αισθητικό και ιδεολογικό μήνυμα μιας μουσικής κυκλοφορεί άμεσα. Εάν ο δημιουργός σκεφτεί το τι θα γίνει ύστερα από εκατό χρόνια, θα χάσει όλο το παιχνίδι. Στο εδώ και το τώρα θα συνομιλήσει με κάποιον το έργο του; Ως προς τον Καββαδία, στην αρχή ένιωθα ότι δέκα άνθρωποι είχαν επικοινωνήσει με αυτή τη δουλειά μου, μέσα από το δικό μου πρίσμα για την αξία του. Τώρα, οι νεότερες γενιές, η πιτσιρικαρία η σημερινή που «μπαίνει» σ' αυτό το έργο, χαράζουν τατουάζ «Την ανεξήγητη γραφή να λύσω πολεμώ».

Ποιο αίσθημα -εκείνο ίο ελάχιστο δυναμικό- ωθεί έναν καλλιτέχνη τελικά στο να μην παύει να δημιουργεί;

«Δεν συνεχίζω να γράφω για να με παίζει η Φιλαρμονική του Βερολίνου... Κι αυτό αν συνέβαινε, δεν θα με έβλεπες ν' ανοίγω σαμπάνιες. Φιλοσόφησα πολύ την πορεία μου. Δεν καταφέρνω να υπερβάλλω πάντοτε με τις δυνατότητες μου, σαφώς όχι. Αυτή η διαπίστωση με κάνει να συνεχίζω. Το ένα είμαστε εμείς οι δημιουργοί, το δεύτερο είναι η επικοινωνία που αναπτύσσουμε με τους αποδέκτες μας, όσοι κι αν είναι. Ειδικά, με κινητοποιεί η αίσθηση της επαφής με τους νεότερους σε ηλικία. Αντιλαμβάνομαι ότι η μουσική μου τους εμψυχώνει τώρα, στα χρόνια της κρίσης. Η στάση τους εμψυχώνει κι εμένα. Είναι μια αμφίδρομη σχέση. Θεωρώ πως είναι το πιο σημαντικό και το επιβεβαιώνω με τις εξακόσιες πενήντα συναυλίες μου μέσα ο' αυτή την επταετία. Και συνηγορώ στην άποψη του Μπρεχτ, που έλεγε ότι η τέχνη δεν αλλάζει τον κόσμο, οι άνθρωποι τον αλλάζουν. Αλλά για να τον αλλάξουν οι άνθρωποι, πρέπει ν' αποκτήσουν κριτική σκέψη. Και η τέχνη μπορεί» δήλωσε σε Κυριακάτικη εφημερίδα.