Στάνκογλου: «Λιγνάδηδες και Φιλιππίδηδες υπάρχουν σε όλες τις δουλειές απλώς το θέατρο έχει προβολή»
Αυτό που έχει σημασία για τον Γιάννη Στάνκογλου είναι να ζήσεις τη ζωή που εσύ θα επιλέξεις και να τα δοκιμάζεις όλα.
Δεν έχει, λέει , απωθημένα και αυτό είναι προφανώς μεγάλη υπόθεση για να μπορέσεις να πάρεις και να δώσεις αγάπη.
Έχεις ζήσει οριακά;
Ήμουν πολύ ατίθασος μέχρι τα 17. Πήγαινα στα γήπεδα με τον Παναθηναϊκό, κατέβαινα στις πορείες, έπαιζα ξύλο στους δρόμους. Με την παρέα μου στα μπαρ τον προκαλούσαμε τον καβγά. Θυμάμαι σε ένα μπαρ στο κέντρο, στις αρχές του '90, ήμασταν με μερικούς φίλους, κάποιος πείραξε ένα κορίτσι από μια άλλη παρέα και ξεκινήσαμε να παίζουμε ξύλο, μπουνιές κανονικά. Όπως πάω να πιάσω έναν τύπο, καταλαβαίνω ότι έχει πιστόλι πάνω του. Μου λέει «φύγε όπως είσαι τώρα». Έχω παίξει ξύλο με μπράβους έξω από μαγαζιά , μου έχουν σπάσει τη μύτη και έτρεχα για ράμματα… Ο πατέρας μου με είχε δει να γυρίζω σπίτι 6 το πρωί με γύψο στη μύτη και αίματα στα μαλλιά. Μου έβαλε χοντρό χέρι, αλλά δεν άκουγα κανέναν.
Μετά από όλα αυτά, πώς ασχολήθηκες με την τέχνη;
Στην εφηβεία πίστευα ότι θα γίνω γεωπόνος, δεν είχα σκεφτεί ποτέ το θέατρο. Παράλληλα με το σχολείο, δούλευα από τα 14 μου μέχρι που πήγα φαντάρος στην οικοδομή με τον πατέρα μου - σκέψου ότι σε εφτά χρόνια θα κλείσω σαράντα χρόνια εργασίας! Είχα όμως δύο φίλους που σπούδαζαν σε μια δραματική σχολή και μου περιέγραφαν όσα έκαναν στα μαθήματα. Με γοήτευε αυτό που άκουγα, ήμουν και σε μια φάση που διάβαζα πολλά βιβλία και είπα να το δοκιμάσω. Βέβαια , ήταν μεγάλη η απόσταση από την οικοδομή στο θέατρο. Είχα για πολλά χρόνια τις ανασφάλειες μου. Ενώ είχα πάρει τρομερές βάσεις από τη δραματική σχολή, δεν ήξερα αν είμαι αρκετά καλός.
Μετά από όλες αυτές τις καταγγελίες για συναδέλφους σου, αναθεώρησες κάποια πράγματα για τη δουλειά σου;
Λιγνάδηδες και Φιλιππίδηδες υπάρχουν σε όλες τις δουλειές, απλώς το θέατρο έχει προβολή. Ευτυχώς βγήκαν όλα αυτά στην επιφάνεια και μακάρι να συνεχιστεί το #ΜεΤοο . Διαπιστώνω ότι όλα προκύπτουν από το συνδυασμό της εξουσίας και του κομπλεξισμού. Έχει να κάνει με την παιδεία, όχι με την έννοια της μόρφωσης αλλά με την έννοια του να αποδεχτείς το ν εαυτό σου. Να ξέρεις ποιος είσαι και να μη χρειάζεται να κάνεις κακό στους άλλους για ν α επιβληθείς. Μιλάμε, ας πούμε- , για παρενοχλήσεις ανηλίκων. Αυτό είναι ο ορισμός της έλλειψης παιδείας. Ό,τι και να έχεις διαβάσει, όσα βιβλία και αν ξέρεις απ' έξω, όσο και αν παίζεις στα δάχτυλα τον Φάουστ.
Φοβήθηκες μη χάσεις ποτέ τον έλεγχο εξαιτίας της επιτυχίας;
Εμένα με σώζει το γεγονός ότι έρχομαι από συγκεκριμένη κοινωνική θέση και έχω δουλέψει πολύ στη ζωή μου, αλλά και το ότι δεν έχω απωθημένα. Αποδέχτηκα τον εαυτό μου και με αποδέχτηκαν και οι γύρω μου. Ήμουν τυχερός γιατί συνάντησα ωραίους ανθρώπους στη ζωή μου. Πολλές φορές νιώθω ότι μπορεί να με έχουν και λίγο χαϊδεμένο. Ότι μέσα στη δουλειά να προσέχουν με φροντίζουν. Να βάλεις αγάπη δεν μπορείς να επιστρέψεις στους ανθρώπους κάτι άλλο!
Φόβο της αποτυχίας έχεις;
Έχω κάνει πράγματα που δεν πέτυχαν, παραστάσεις που δεν πήγαν πολύ καλά αλλά όταν κάτι το κάνεις με όλη σου την ψυχή δεν είναι ποτέ αποτυχημένο. Έχω παίξει το θέατρο και για τέσσερις θεατές από κάτω και ίσα-ίσα αν δεν έχω κόσμο στο θέατρο μπορεί να με πιάσει το πείσμα μου και να θέλω να τα δώσω όλα ακόμη περισσότερο για αυτούς τους λίγους που είναι από κάτω.
Εκμεταλεύτηκες ποτέ την εικόνα σου για να προχωρήσεις; Στην αρχή της καριέρας σου όλοι σε αποκαλούσαν ζεν πρεμιέ!
Ποτέ δεν το πούλησα αυτό, ούτε τώρα το πουλάω. Μου το λένε αυτό για την εμφάνισή μου αλλά μου φαίνεται υπερβολή. Λέω: «Υπερβολές δεν με έχουν δει πως ξυπνάω!». Δεν την ψώνισα ποτέ. Μόνο λίγο κάπου εκεί μετά το «Νησί» και πριν από «Το τανγκό των Χριστουγέννων» που άκουγα από όλους πολύ καλά λόγια. Τότε έγιναν περισσότερο επιλεκτικός και ίσως να φάνηκε και σε κάποιους ότι την άκουσα. Αλλά το να μην την ψωνίσω κανονικά για να βγαίνω να το παίζω ότι «είμαι ο Στάνκογλου» δεν το έκανα ποτέ ούτε θα το κάνω γιατί το σιχαίνομαι. Το σιχαίνομαι επειδή το έχω δει το έχω ζήσει παλαιότερα με συναδέλφους που δεν είχαν καλή κατάληξη.
Πηγή:Down Town
