Λουκία Παπαδάκη: Η μακροχρόνια σχέση με τον Τίμο Τζάννες και το ενδεχόμενο ενός γάμου
Μέσα από τη νέα σειρά του Mega, Μαύρο Ρόδο επέστρεψε η Λουκία Παπαδάκη, η οποία έγινε γνωστή και αγαπήθηκε από το κοινό μέσα από τον ρόλο της στην Λάμψη.
Εκεί για 11 ολόκληρα χρόνια υποδυόταν την Σάντρα Ρολάνδου Δράκου. Η παρουσία της στη σειρά ήταν από τις μακροβιότερες σε καθημερινά σήριαλ στην Ευρώπη, με ένα διάστημα αποχής, τη σεζόν 1999-2000.
Η ηθοποιός έδωσε συνέντευξη και μίλησε για την μακροχρόνια σχέση της με τον Τίμο Τζάννες, για το ''μυστικό'' που η σχέση αυτή έχει αντέξει στον χρόνο, ενώ στη συνέχεια εξομολογήθηκε για το αν υπήρχαν άνθρωποι που προσπάθησαν να καταπατήσουν την αξιοπρέπειά της.
Είστε σε μια μακροχρόνια σχέση με τον Τίμο Τζάννες. Θα κάνατε έναν τρίτο γάμο ή το κεφάλαιο αυτό έχει κλείσει;
Όχι γιατί να κλείσει. Βεβαίως και θα έκανα τρίτο γάμο. Μια χαρά κοπελίτσα είμαι με τα κουφέτα κάτω από το μαξιλάρι μου (γέλια). Μια φορά τα έβαλα έφηβη και είδαν στον ύπνο μου ένα γάιδαρο (γέλιο).
Ποιο είναι το μυστικό που η σχέση σας έχει αντέξει στον χρόνο;
Αυτό το κάνουν και οι δυο άνθρωποι. Έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη και σεβασμό στην ελευθερία και την ανεξαρτησία του άλλου ανθρώπου. Το να είναι κανείς ελεύθερος, να κυνηγάει τα όνειρά του, να εκφράζεται, να χαμογελάει. Θα σας φανεί πολύ παράξενο, αλλά ξέρετε πόσοι άνθρωποι δεν χαμογελούν όσο θέλουν γιατί φοβούνται την επίδραση του συντρόφου τους;
Υπήρξαν άνθρωποι που προσπάθησαν να καταπατήσουν την αξιοπρέπειά σας είτε σε προσωπικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο;
Προφανώς όχι, αλλιώς θα το είχατε ακούσει από τον θόρυβο που θα είχε κάνει η καρέκλα που θα είχα εκτοξεύσει και θα είχε χτυπήσει τον τοίχο και τον ενδιαφερόμενο (γέλια). Για να το πούμε σοβαρά δεν μου έχει συμβεί, ούτε στο επάγγελμα, ούτε πουθενά. Ειδικά στο επάγγελμα δεν πρέπει να διανοείται κάποιος είτε να το κάνει είτε να το αποδεχθεί, αλλά είναι έξω από τη φύση του επαγγέλματος αυτού. Ένας άνθρωπος που έχει ταχθεί και έχει αφιερώσει τη ζωή του στο θέατρο δεν μπορεί να διανοηθεί ότι θα προσβάλει, θα ενοχλήσει ή θα «βιάσει» την προσωπικότητα ενός άλλου ανθρώπου που του αγγίζει το χέρι και περπατούν μαζί σε αυτό το πράγμα που λέγεται θέατρο. Πέρα από τα όσα περιστατικά ακούσαμε και τα πρόσωπα, η ουσία του όλου πράγματος είναι ανατριχιαστική, ασύλληπτη. Είναι βαρβαρότητα να κάνεις κάτι τέτοιο και να το δέχεσαι.
Για τους ανθρώπους που ακούστηκαν όλες αυτές οι καταγγελίες, υπάρχει θέση στο θέατρο;
Αυτό πραγματικά δεν είναι δική μου δουλειά. Ως τι θα έχω άποψη; Εκ μέρους του κόσμου, πώς είναι δυνατόν να αποφασίσω εγώ; Εκ μέρους των ιδίων; Δεν μπορώ να τα βάλω με τους δαίμονες τους. Εκ μέρους των γύρω τους;
Πηγή: Εγω
Διαβάστε επίσης: