Αντώνης Καφετζόπουλος: «Πιστεύω ότι χωρίς κανόνες δεν υπάρχει ανθρώπινη κοινωνία»

Με αφορμή λοιπόν την παράσταση, παραχώρησε μια εφ΄όλης της ύλης συνέντευξη σε εβδομαδιαία εφηεμρίδα.

• Πρωταγωνιστείτε στην παράσταση «The dumb waiter» στο θέατρο «Σημείο».

Αποφασίσαμε να κρατήσουμε τον τίτλο του έργου στο πρωτότυπο, γιατί στα αγγλικά είναι ένα πολύ χαριτωμένο λογοπαίγνιο. «Dumb waiter» μεταφορικά σημαίνει ο βουβός ή χαζός σερβιτόρος είναι αυτό το ασανσέρ που κατεβάζει πράγματα από την κουζίνα στα εστιατόρια. Κυριολεκτικά, μπορεί να σημαίνει ο χαζός που περιμένει. Και επειδή το έργο αφορά δύο ανθρώπους που κάτι περιμένουν, το κρατήσαμε έτσι. Είναι μια κωμωδία του Χάρολντ Πίντερ, η οποία, όσο περνά η ώρα, γίνεται απειλητική. Ο θεατής αισθάνεται πως αυτοί οι δύο άνθρωποι, επαγγελματίες σε ένα επάγγελμα ακαθόριστο, είναι κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο και κάτι περιμένουν, αλλά σταδιακά η ατμόσφαιρα βαραίνει, μέχρι που αρχίζει και ανεβοκατεβαίνει αυτό το ασανσέρ και προς μεγάλη τους έκπληξη έχει μέσα παραγγελίες για φαγητά.

Και μάλιστα τα πιάτα που είναι στις χειρόγραφες παραγγελίες είναι μάλλον εξωτικά - έχει και ελληνικά πιάτα. Αυτό εκ πρώτης όψεως είναι παράλογο και αυτοί οι δύο άνθρωποι προσπαθούν να το εκλογικέψουν. Η ατμόσφαιρα βαραίνει, μέχρι που φτάνουμε στο φινάλε, οπότε έχουν αποκαλυφθεί οι σχέσεις των δύο αυτών ανθρώπων, που είναι ιεραρχικές και αισθανόμαστε ότι η πραγματικότητα είναι κάτι πιο σκληρό από αυτό που φαίνεται.

Δύο επιλογές υπάρχουν: ή να πας κόντρα και να πληρώσεις τις συνέπειες ή να ακολουθήσεις τις εντολές και τις οδηγίες και με κάποιον τρόπο να αρνηθείς την ανθρωπιά σου, γιατί αυτό συμβαίνει στο φινάλε. Όλο αυτό ακούγεται βαρύ και δυσοίωνο και αυτή είναι η ομορφιά του θεάτρου του Πίντερ, που σαρκάζει και τον εαυτό του και όλους μας. Γιατί συμμετέχουμε όλοι με κάποιον τρόπο σε τέτοιου είδους ιεραρχικά παιχνίδια.

Αντώνης Καφετζόπουλος: «Μου πρότειναν ρόλους μόνο και μόνο επειδή ήμουν νοστιμούλης, αλλά...»

• Ο θεατής παρακολουθεί δύο ευυπόληπτους, καλοντυμένους πολίτες που μέσα στην εξέλιξη του έργου υποδεικνύονται γκάνγκστερ. Τελικά οι άνθρωποι δεν είναι όπως φαίνονται;

Δεν προσδιορίζεται ακριβώς τι είναι, αλλά έχουν πάει εκεί περιμένοντας να μπει κάποιος από την πόρτα και οι οδηγίες που έχουν πάρει είναι ότι όποιος μπει τον σκοτώνουν. Και πριν από το Άουσβιτς και πριν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης υπήρχαν σχέσεις γειτονίας φιλίας με τους ανθρώπους. Μετά οδηγήθηκαν στα σανατόρια και οι άνθρωποι που επέβλεπαν τη διαδικασία ήταν κοινοί άνθρωποι, ευυπόληπτοι και καλοντυμένοι. Αυτή είναι η ακραία συνέπεια του να ακολουθείς άκριτα τις οδηγίες.

• Αμφισβητείτε τους κανόνες;

Πιστεύω ότι χωρίς κανόνες δεν υπάρχει ανθρώπινη κοινωνία και ότι οι κανόνες είναι ένας τρόπος για να μη δαγκώνουμε ο ένας τον άλλο στον λαιμό. Απλώς κάποια στιγμή αυτό έφερε την επινόηση της δημοκρατίας στην αρχαία Αθήνα και έκτοτε δικαιούμεθα να αμφισβητούμε την ορθότητα των κανόνων, αν αυτοί οι κανόνες παίρνουν από βελτίωση και εκσυγχρονισμό. Χωρίς κανόνες είναι μια ζούγκλα. Η μεγάλη αμφισβήτηση που έκανε η γενιά μου τη δεκαετία του '60 δεν συγκρίνεται με τις αμφισβητήσεις που τρέχουν αυτή τη στιγμή γύρω μας. Νομίζω ότι παίρνει πολλή αμφισβήτηση η παγκόσμια τάξη των πραγμάτων και πολλή βελτίωση. Δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα.

• Οι άνθρωποι είναι ικανοί και για το χειρότερο, είχατε πει.

Είχα πει ότι είμαστε ικανοί και για το χειρότερο και για το καλύτερο. Εξαρτάται από τις συνθήκες και από την πίεση της σκληρής πραγματικότητας. Εκεί ο καθένας καλείται να επιλέξει τι στάση θα κρατήσει. Από εκεί και πέρα, ναι, υπάρχει ελευθερία της βούλησης. Δεν θα κάνουν όλοι οι άνθρωποι τα ίδια. Υπάρχουν άνθρωποι που αμφισβητούν και δεν συμμορφώνονται σε πράγματα που θεωρούν ότι δεν είναι σωστά. Το καλύτερο είναι κάτι που το τονίζουμε κάθε ημέρα και το υπονοούμε ο ένας στον άλλο. Λέμε «είμαι καλός πρόσεξέ με, σ' αγαπώ». Το χειρότερο είναι κάτι το οποίο το πετάμε κάτω από το χαλί, το αποσιωπούμε κάπως, είπε ο Αντώνης Καφετζόπουλος στη Realife.

Διαβάστε επίσης:

Αντώνης Καφετζόπουλος: «Η Επίδαυρος πρέπει να κλείσει»

«Τσαντίζομαι με την ασέβεια που δείχνει το Εθνικό στη δική μου γενιά ηθοποιών»

Ο πιο πετυχημένος οικονομικά άνθρωπος στο επάγγελμά μου ήταν μόνο η Αλίκη