Τζιμπρίλ Σισέ: "Ήμουν πολύ τυχερός"

«Πολύ σημαντικός. Μπορεί να είσαι κουρασμένος ή πεσμένος ψυχολογικά και ο κόσμος να σε κάνει να νιώσεις ότι πρέπει να τα δώσεις όλα».

-Είσαι ενήμερος για το μνημόνιο;

«Ναι και στεναχωριέμαι. Είναι λυπηρό μία τόσο όμορφη χώρα να έχει τόσα προβλήματα».

-Παπανδρέου-Σαμαράς σου λένε τίποτα;

«Ναι, αλλά δεν θυμάμαι ποιος είναι ο καλός και ποιος ο κακός».

-Από πόσων χρονών παίζεις ποδόσφαιρο;

«Από 7».

-Φτωχική οικογένεια;

«Ήμασταν 7 αδέλφια, δεν υπήρχαν λεφτά, αλλά υπήρχε αγάπη. Η μητέρα μου μας μεγάλωσε μόνη της και μας έδωσε όσα χρειαζόμαστε για να νιώθουμε καλά».

-Στα δικά σου παιδιά λες συνεχώς ναι ή και κανένα όχι;

«Έχω την κακιά συνήθεια να λεω εύκολα ναι στα παιδιά μου. Ίσως να έχει σχέση με το ότι εγώ δεν είχα όλα όσα ζητούσα. Και υπάρχουν διαστήματα που δεν τα βλέπω, δεν ζουν μόνιμα εδώ, οπότε μόλις τα δω το παρακάνω».

-Στο Θεό πιστεύεις;

«Φυσικά».

-Στη τύχη;

«Είναι μία λέξη που δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ. Για μένα είσαι καλός ή δεν είσαι. Στα 11 μου χρόνια έβλεπα τη μαμά μια φορά την εβδομάδα. Στην επόμενη μεταγραφή μου έβλεπα την μαμά μου μια φορά στους 6 μήνες. Αν θέλεις να είσαι ο καλύτερος προϋποθέτει θυσίες».

-Και όλους αυτούς τους τραυματισμούς που απείλησαν την καριέρα σου που τους αποδίδεις. Κάποιος θα έλεγε "ήμουν άτυχος".

«Άτυχος; Αν ήξερες τις λεπτομέρειες θα είχες καταλάβει πόσο τυχερός ήμουν. Όταν έπαιζα με τη Λίβερπουλ είχα σπάσει το πόδι μου και το κόκαλο είχε μετακινηθεί. Αν ο γιατρός καθυστερούσε 10 λεπτά ή αν έπεφτα πάνω σε ένα λιγότερο έμπειρο γιατρό, θα μου έκοβαν το πόδι. Δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί ποδοσφαιριστές με τόσο σοβαρούς τραυματισμούς που να έχουν επιστρέψει στον πρωταθλητισμό. Οπότε μάλλον ήμουν τυχερός».

-Έχεις κάνει χειραψία με τον Σαρκοζί;

«Αρκετές φορές».

-Τι άποψη έχεις για τον Σαρκοζί;

«Καλύτερα να την κρατήσω για τον εαυτό μου».

-Αυτό το διάστημα ο Σαρκοζί είναι στην επικαιρότητα για την πολιτική του για τους Ρομά και τους μετανάστες.

«Εγώ μεγάλωσα σε μία περιοχή πέντε λεπτά από τον καταυλισμό των Τσιγγάνων. Είχα φίλους Τσιγγάνους... Και νομίζω πως πρέπει να γυρίσει πίσω και να δει ποιος βοήθησε τη Γαλλία μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν οι Πολωνοί, οι Άραβες, οι Αφρικανοί, οι Ιταλοί. Οι άνθρωποι που τώρα τους κλείνουμε τις πόρτες».

-Ακούς συχνά για στημένα ματς και παίκτες που χρηματίζονται;

«Είχαμε μία τέτοια περίπτωση όταν η Μαρσέιγ πλήρωσε τη Βαλανσιέν για να χάσει το παιχνίδι. Ήμουν παιδί τότε και θυμάμαι πόσο είχα απογοητευτεί».

-Πλέον οι περισσότεροι παίκτες είναι ξένοι, δεν ανέβηκε όμως ούτε το θέαμα ούτε οι επιδόσεις μας στο εξωτερικό;

«Δεν συμφωνώ. Είδαμε τον Άρη με την Ατλέτικο Μαδρίτης, εμείς παίξαμε ένα πολύ καλό παιχνίδι ενάντια στην Μπαρτσελόνα, είδαμε την ΑΕΚ... Το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι πολύ καλό. Πολύ καλύτερο απ΄ότι περίμενα».

-Μετά το ποδόσφαιρο; Προπονητής.

«Όχι. Πολύ άγχος. Μάλλον μόδα και μουσική».

Πηγή: Νέα