Πέτρος Κωστόπουλος: «Υπάρχουν πάντα ζόρια οικονοµικά, αλλά απέκτησα µια αισιόδοξη µατιά»

Εσένα ποιο σάντουιτς σου αρέσει πιο πολύ από όλα;

Αν δεν µου άρεσαν όλα, δεν θα τα έκανα (σ.σ.: γέλια). Ετσι είµαι εγώ. Ετσι έκανα και µε τα περιοδικά. Είµαι, όµως, περήφανος και για τις τηγανητές πατάτες µου. Τρεις ώρες κάνουν για να ετοιµαστούν, χρόνος-ρεκόρ για τηγανητή πατάτα, αλλά θέλεις να τις τρως µε τα κιλά (σ.σ.: γέλια). Το φαγητό είναι σάντουιτς, είναι φτηνό, αλλά είναι γκουρµέ. Γι’ αυτό και το µαγαζί λέγεται street, που είναι του δρόµου, και deli(catessen) που είναι γκουρµέ.

Από όλα όσα έχεις κάνει τον τελευταίο καιρό, θέατρο, DJing, τηλεόραση, η εστίαση είναι μια ενασχόληση που σε ευχαριστεί;

Mου είναι το ίδιο ευχάριστο. Είναι ωραίο να βλέπεις τον άλλο να τρώει και να χαίρεται. Θα ήθελα να είναι το κύριο επάγγελµά µου για το µέλλον. Αισθάνοµαι όπως όταν ξεκίνησα το πρώτο περιοδικό, ένα µικρό περιοδικό, το «Κλικ», που δεν ξέραµε αν θα ζήσει ή αν θα πεθάνει, και µετά ήρθε η καταιγίδα. Είναι µια δηµιουργική ενασχόληση, πέντε χρόνια το έψαχνα, δεν έβρισκα όµως κάποιον να επενδύσει. Τελικά βρήκα έναν φίλο µου, πολύ καλό επιχειρηµατία και επιτυχηµένο σε αυτόν τον χώρο, τον ∆ήµο Στασινόπουλο, και το κάναµε. Τώρα προχωράµε στο επόµενο project, που είναι ένα αµερικανογαλλικό µπιστρό στο κέντρο της Αθήνας.

Άλλαξες και γειτονιά!

Αλλαξα γειτονιά και αυτό µου έχει κάνει πολύ καλό. Τώρα βγαίνω και βλέπω κόσµο, µιλάω, πάω µε τα πόδια παντού. Εψαχνα σπίτι από τον Οκτώβριο, που «κλείσαµε» τη δουλειά. Πάντα σκεφτόµουν ότι, όταν µεγαλώσω, θέλω να πάω downtown. Να είµαι δίπλα στον µπακάλη, στον µανάβη, στο καθαριστήριο και να ζω τον παλµό της πόλης. Θέλω να είµαι και κοντά στον γιο µου. Μέχρι τώρα έµενα βόρεια, µόνο και µόνο γιατί έµενε κι αυτός εκεί. Μεγαλώνει πια και θέλω να κάνουµε βόλτες παντού.

Σε ανανέωσε γενικά αυτή η αλλαγή;

Αρκετά. Βέβαια υπάρχουν πάντα ζόρια οικονοµικά, αλλά απέκτησα µια αισιόδοξη µατιά.

Πηγή: Real