Άριελ Κωνσταντινίδη: «Η ελευθερία μου, είναι κάτι που ορίζεται από εμένα»

Πώς κύλησε η τελευταία χρονιά με την κα­ραντίνα για σένα, που τα πράγματα ήταν ζορισμένα;

Αυτό το ζόρι ήταν πολύ εποικοδομητικό στη ζωή μου, δεν ένιωσα ότι είναι ζόρι, δεν είχα αισθήματα εγκλεισμού ή φόβου σε σχέση με τον κορονοϊό, ίσα-ίσα, που μου έδωσε από πέρσι τη δυνατότητα να καταλάβω, πόσο αναγκαίο είναι να νιώθουμε ελεύθεροι μ’ εμάς τους ίδιους και πόσο η ανελευ­θερία είναι αυτό που μας ζορίζει. Η ελευθερία μου, είναι κάτι που ορίζεται από εμένα. Πίστευα ότι όσο πιο πολύ πιεστούμε, κάτι θα «σκάσει», κάτι θα γίνει. Τώρα όλα έχουν βγει για να διορθωθούν σωστότερα για εμάς και για την δουλειά μας.

Βρήκες μέσα από αυτήν την κατάσταση, κάτι που είχες χάσει μέσα από σένα;

Πάρα πολύ. Ένας καλλιτέχνης, ακόμα και σε τόσο δύσκολες συνθήκες περιορισμού, γιατί δεν μου αρέσει η λέξη εγκλεισμός, έχει την ευκολία να “δραπετεύσει", μέσω της δημιουργικότητας και να βρει να κάνει πράγματα. Οι άνθρωποι που η ζωή τους είναι αποκλειστικά η δουλειά, υποφέρουν.

Οι καλλιτέχνες στην πλειοψηφία τους δίνουν προτε­ραιότητα στη δουλειά τους και η ζωή τους έρχεται σε δεύτερη μοίρα.

Αυτός είναι ο πραγματικός εγκλεισμός, δεν είναι μόνο για τους καλλιτέχνες, το να είναι η δουλειά αυτοσκοπός ζωής. Προτεραιότητα για να πει κάποιος ότι είναι χαρού­μενος, είναι ότι έχω δουλειά, αλλά δεν είναι αυτό η ζωή, δεν θα έπρεπε να είναι...Η επιβίωση είναι προ­τεραιότη­τα, αλλά να έχει τέτοιο αντί­κτυπο στην ψυχολογική κατάσταση σου η επιτυχία στη δουλειά, χάνεις πολύ την ουσία και τη γεύση της ζωής.

Συμβαίνει όμως να καθορίζει η δουλειά την ζωή κάποιων ανθρώπων.

Ναι, όπως και την χαρά μας.

Αντλείς ενέργεια από τον ίδιο σου τον εαυτό;

Από την αγάπη που νιώθω για τα πλάσματα που αγαπάω. Έχω φίλους και είναι βασικό το αξιακό σου σύστημα, να είναι κοντά οι άνθρωποι που μοιράζε­σαι τη ζωή, σύμφωνα με το περιοδικό Λοιπόν.