Ηρώ Μπέζου: Το ιδανικό μου κάποια στιγμή κλονίστηκε

Συχνά μου δίνετε την αίσθηση ότι θα προτιμούσατε να ζείτε σε άλλη εποχή.

«Δεν δυσφορώ σε αυτή την εποχή παραπάνω από όσο δυσφορούν οι περισσότεροι άνθρωποι. Δεν ακολουθώ πάντα πολύ θερμά τον τρόπο λειτουργίας της, αλλά δεν είναι ότι έχω και άρνηση».

Ηρώ Μπέζου: Θέλω να βρίσκομαι σε περιβάλλοντα με συνεργάτες που δεν θα νιώθω ασφυξία

Δουλεύετε με έναν πολύ προσωπικό τρόπο...

«Ναι. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς αλλιώς μπορεί να γίνει κάτι. Ως ηθοποιός μπορεί να έχω μια απόσταση από τις παραστάσεις, αλλά παρ’ όλα αυτά να βρω μια γοητεία για να αγαπήσω αυτό που κάνω. Αλλά το να δημιουργήσει κάτι σημαίνει ότι προτείνει κάτι, κι εγώ θέλω να είναι προσωπικά τα πράγματα. Δεν θα ‘θελα να είμαι σε κάτι που γίνεται απλά και μόνο επειδή έχει πιασάρικη θεματική. Καταλαβαίνω ότι όταν συνεργάζεσαι με ανθρώπους που έχεις και προσωπική σχέση, αυτό εμπεριέχει ένα ρίσκο, αλλά δεν γίνεται να μην έχε« και καθόλου. Για αυτό είναι έτσι μαγικό το θέατρο και όλοι δημιουργούμε τόσο έντονη σχέση μεταξύ μας. Είναι πολύ συγκινητικό το ότι βγαίνει κάποιος στη σκηνή και εκτίθεται. Έχει κάτι σχεδόν αφύσικο».

Δεκαπέντε χρόνια στο θέατρο: Κάνατε την πορεία που είχατε επιλέξει;

«Έχω κάνει πολλά πράγματα που είχα ονειρευτεί και άλλα που δεν είχα. Όταν πρωτοξεκίνησα, το βασικό που με ενδιέφερε ήταν να παίζω - και μόνο που θα έπαιζα ήταν για μένα τρομερό. Σίγουρα είχα ονειρευτεί να παίξω κάποια κλασικά έργα, το οποίο συνέβη και πλέον δεν είναι προτεραιότητά μου. Είχα ονειρευτεί να ανήκω σε ομάδες με ανθρώπου που να νιώθω πιο οικογενειακά - το έζησα στο έπακρον και όσο μπορώ το ζω ακόμα. Για να είμαι ειλικρινής, θα ήθελα να έχω μεγαλύτερη ενασχόληση με το αρχαίο δράμα, μου αρέσει πολύ. Νομίζω πως, ίσα-ίσα, η πραγματικότητα έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες μου. Και σίγουρα δεν είχα διανοηθεί να μπω στη διαδικασία να δημιουργήσω κάτι. Αυτό μπήκε στη ζωή μου πρόσφατα».

Πώς;

«Νομίζω ότι συνέβη σε μια φάση προσωπικών ρήξεων και μεταβάσεων. Ήθελα να πω κάποια πράγματα και είχα την ανάγκη να είμαι λίγο πιο αυτόνομη. Τώρα που το βλέπω από απόσταση λέω ότι μπορεί τότε να μην περίμενα πια κάτι απ’ έξω. Σαν να συνειδητοποιούσα ότι δεν θα έρθει κάποιον να με σώσει. Το ιδανικό μου κάποια στιγμή κλονίστηκε και, άθελά μου, προσπάθησα να αναζητήσω τρόπους να μην πάψω να αγαπάω το θέατρο. Γιατί δεν θέλω να γίνω κυνική, ούτε ακριβώς επαγγελματίας».

Πηγή Το Βήμα

Ηρώ Μπέζου: «Μας τιμωρούν. Γιατί στη ζωή πρέπει να βασανίζεσαι»

Ηρώ Μπέζου: «Είμαι εσωστρεφής. Δεν θα έκανα διαφημίσεις γιατί δε θα αγόραζαν τα προϊόντα μου»

Γιάννης Μπέζος: «Έκανα λάθη, έπρεπε να είμαι πιο κοντά στην κόρη μου»